ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΟ Ε4 ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΑΥΓΕΤΟΥ – ΙΜ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΙΑΤΡΙΣΑΣ

Το κάτι άλλο στην άγνωστη Ελλάδα που πρέπει να περπατήσεις για να ανακαλύψεις!!

Βγήκα από τον υπνόσακο με γρήγορους ρυθμούς καθώς χτύπησε το ξυπνητήρι αλλά δεν μπορούσα να πατήσω τα πόδια μου, καθώς εχτες ανέβηκα στον προφητηΗλια.
Έβαζα νερό στο σακίδιο μου και ετοίμαζα πρωινό μαζί με τσάι που είχα μαζέψει την χθεσινή ημέρα. Ο καιρός φανταστικός πρωινή δροσούλα και κατηφορίζω προς τoν Άγιο Δημήτριο που δεν ήταν καθόλου μα καθόλου κοντά. Παντού πεύκα πανύψηλα με πλούσια φτέρη από κάτω και μια διαδρομή να την πιεις στο ποτήρι. Πονάνε τα πόδια μου καθώς περνώ από μια πηγή κάτι με στραβώνει μέσα μου καθώς ο πόνος με κτυπάει δυνατά και πρέπει να σταματήσω . Αφού πήρα 1 ώρα ανάσα συνέχισα και πάλι με πιο αργό ρυθμό, και στο διάβα μου βρήκα ένα μικρό ποταμάκι με τρεχούμενο κρύο νεράκι. Έβγαλα τα αρβυλακια μου και μπήκα μέσα . Καθώς το παγωμένο νερό έτρεχε πάνω στα πόδια μου ανακουφιζόμουν και συγχρόνως μούδιαζα .Συνέχισα την κατηφόρα πλέον και μπαίνω σε μια περιοχή δασική περιοχή με πεύκα και έναν χωματόδρομο φαρδύ και πολύ αυτοσυντηρημένο.
Αυτή η διαδρομή μάλλον είναι η καλύτερη που έχω κάνει και ζητώ συγγνώμη που την ξεχωρίζω αλλά ανήκει αλλού. Μια Ελλάδα άγνωστη από την μια άκρη στην άλλη.
Ο δρόμος χωρίζεται σε δυο κομμάτια και πρέπει να διαλέξω γρήγορα γιατί νυχτώνει πηγαίνω δεξιά, βρίσκω μια πηγή που με ξεδιψά και κάθομαι να ξεκουραστώ όταν ακούω αυτοκίνητο. Ένας κύριος με τα μπουκάλια στα χέρια κατεβαίνει κάτω και με καλησπερίζει. Ε4 μου λέει . Ναι απαντώ. Τι είναι εδώ ρωτώ και στα επόμενα λεπτά ανέβαινα στο αυτοκίνητο του για να πάω σε έναν πρόχειρο καταυλισμό στην καρδιά του δάσους της Βασιλικής. Αδιανόητο εξωπραγματικό, αλλά πολύ ελληνικό.
Από εδώ περνά και το μονοπάτι από την Αρνη, είπε ο κυρ αγέλης που δεν είχα πληροφόρηση που ήταν παρά μόνον στον χάρτη. Θα πάω το πρωί και από εκεί στο μοναστήρι. Πιο κάτω είναι μια διακλάδωση μου λένε που την κάμνανε τα τελευταία χρόνια , από εκεί πηγαίνεις στην Αρνη και ξαναέρχεται και βγαίνει πριν το μοναστήρι .Η συνεχίζω και πηγαίνω κατευθείαν στην Παναγία την Γιατρισα. Τώρα που τα έχω δει όλα δεν μπορώ να το αφήσω χωρίς να το δω. Κοιμήθηκα στην καλύβα πολύ όμορφα και ζεστά κοντά στα 1400μ χωρίς φασαρίες και μηχανάκια. Το φεγγάρι σηκώθηκε και φώτισε το βουνό ολόκληρο . Μια εικόνα χίλιες λέξεις.
Δεν με άφηναν να φύγω οι άνθρωποι ,από τσάι του βουνού μέχρι τραχανά ξηρό ετοίμασαν, έτσι έκατσα λίγο παραπανω. Επαιρνα τον δρόμο με τον κυρ-Γιώργο και τον Αντώνη να μου δείχνουν τον σωστό δρόμο . Χαιρέτησα και πήρα την κατεύθυνση για την Αρνη .Στον δρόμο συνάντησα ένα πέρασμα εντυπωσιακό με μεγάλο γκρεμό από κάτω που μου θύμισε την πατρίδα μου τον Όλυμπο. Έφτανα μετά από μια ωρίτσα με γρήγορο βηματισμο. Στην πλατεία ένας τεράστιος πλάτανος 4000 ετών όπως έλεγε ο κύριος Τάκης εστιάτορας καφετζής στο επάγγελμα που με ενημέρωνε για τα πάντα ακόμη και για τον νέο ξενώνα που απόκτησε το χωριό. Χρισμένη πάνω σε μια πλαγιά με θέα πανοραμική και μπροστά στο διάσελο το μοναστήρι της Παναγίας. Αφού ήπια ένα καφεδάκι και πήρα νεράκι ξαναέπαιρνα το μονοπάτι που με ανέβαζε στο μοναστήρι μέσα από πολλά πουρνάρια αλλά μέσα από μια διαδρομή που βλέπεις την γύρω περιοχή. Βγήκα στο μικρό εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων σχεδόν 1χιλιομετρο από την μονή. Χάρηκα έκανα τον σταυρό μου περίμενα πως και πώς να έρθω εδώ πάνω . Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα για μένα και η Παναγία με βοήθησε να έρθουν τα βήματα μου έως εδώ και αισθάνθηκα την παρουσία της στην ζωή μου καθημερινά όλες τις ήμερες του ταξιδίου.
Ήρθε η Τζένη με την Στελλιτσα και έφεραν το ποδήλατο μου στην Καστανιά όπου είχα φτάσει πριν από μια ώρα. Υψόμετρο 750μ δεν ήθελα να σταματήσω εδώ . Πήρα το ποδήλατο μου και ξεκίνησα για το Γύθειο Από Βαρδούνια χωματόδρομος προς Δεσφινα και ακολουθεί ο Πλάτανος και η πινακίδα γράφει Γύθειο 7χιλ.. Σταματώ και κάνω τον σταυρό μου και ευχαριστώ τον θεό που ήταν μαζί μου και με φύλαξε από ατυχήματα και οτιδήποτε κακό. Φόρτωσα το ποδηλατάκι μου που δεν το χάρηκα στην Πελοπόννησο καθόλου και κάθισα στην θέση του συνοδηγού βάζοντας την ζώνη ασφάλειας και σκεπτικός κοιτούσα από το παραθυρο. Το κύριο σκέλος του ταξιδιού έφτασε στο τέλος του. Ένιωθα γεμάτος με όλες αυτές τις εικόνες γύρω από το μυαλό μου που θα μοιραστώ με όλο τον κοσμο. Θελω να γίνει γνωστό το μονοπάτι παντού. Να γεμίσει και πάλι κόσμο πολύ που θα έρχεται συνεχώς αφού θα έχουν αρκετό υλικό στην διάθεση τους .Στο Γύθειο ήμασταν φιλοξενούμενοι της κυρίας Λαγωνικακη προϊσταμένης του ΕΟΤ στην περιοχή που μας συγκίνησε για ότι έκανε για εμάς. Αύριο παίρνουμε το καράβι για το Καστέλι της Κρήτης που μας περιμένει αρκετός κόσμος.