ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΟ Ε4

ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΜΑΙΝΑΛΟΥ- ΤΡΙΠΟΛΗ
ΤΡΙΠΟΛΗ- ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ


Από τον μαρασμό του Μαινάλου ,στον άγνωστο Πάρνωνα!!

Ξεκινούσα το πρωί από το κλειστό καταφύγιο της Οστρακινας με κατεύθυνση ανατολική και προορισμό την Τρίπολη. Το μονοπάτι μπροστά από το καταφύγιο βγάζει στον δημόσιο δρόμο Τριπόλεως Καλαβρύτων με κατεύθυνση το χωριό Καψια. Αλλαξα πορεία καθώς ο ήλιος με στράβωνε στα μάτια μου που σήμερα πονούσαν αρκετά. Μετά το διάσελο για το περιθώριο, άρχισα να τρέχω αφού είχα μονό ένα μικρό σακίδιο στην πλάτη μου και ήμουν πιο ευκίνητος.
Η σήμανση ξέβαψε καθώς δεν έβλεπα για αρκετή ώρα σημάδια. Τα ταμπελακια ήταν ανύπαρκτα και η μοναδική ένδειξη για το μονοπάτι ήταν αυτή του φιλότιμου ορειβάτη που έβαζε κόκκινες βούλες στα βράχια. Κάτω από το μοναστήρι βρήκα ένα μεγάλο Ε πάνω στα βράχια με έντονη επισήμανση. Πήρα την κατεύθυνση των σημαδιών αλλά λίγο πιο κάτω άλλαζα και πάλι πορεία και έκοβα αρκετά καθώς από κάτω μου ήταν το χωριό Περιθώριο. Ντάλα ο ήλιος και η Τζένη με την μικρή δεν μπορούσαν να βρουν τον δρόμο για να έρθουν να με πάρουν. Έφτανα την πλατεία του χωριού με το πιο μερακλίδικο σήμα του μονοπατιού, που βρίσκεται σε ένα δέντρο. Από κάτω τα παιδιά έπαιζαν και διεκοπτα το παιχνιδι τους όταν τα ρώτησα που είναι τα σημάδια για το Ε4. Ένας κάδος ήταν βαμμένος Ε4 και μάλιστα τα παιδιά μου είπαν ότι μια είναι αριστερά και μια δεξιά.
Βρήκα το επόμενο σήμα σε λίγα λεπτά και κατηφόριζα γρήγορα και ξεκούραστα αλλά το αμάξι πουθενά. Έφτανα στο τελευταίο σηματάκι στην διχάλα του δρόμου για Άγιους Θεοδώρους αλλά δεν έβλεπα Nissan. Σήμανση από τον δήμο δεν υπάρχει για το Περιθώριο μόλις φτάσετε θα το καταλάβετε. Τώρα αν δεν ρωτήσετε κάποιον πώς να πατέ κάπου μην ξεκινάτε αφού όλοι οι δρόμοι ανήκουν στην Αφρική.
Έφτανα στην ΔΕΣΕ της Τρίπολης και εμφανίστηκε το αυτοκίνητο. Με νευρά πολλά για την σήμανση ήθελα να φύγουμε από εδώ. Το επόμενο τμήμα άρχιζε από το χωριο σταδιο και διεκρινα δρόμο στο ν χάρτη . Την έκανα με ελαφριά πηδηματάκια καθώς είχαμε αρκετό χρόνο στην διάθεση μας και η μικρή με ήθελε κοντά της.
Όταν ποδηλατώ και με παρακολουθεί το χαίρετε και είναι ήσυχη καθώς φοβάται μην μου συμβεί κάτι στην πορεία. 11.3Οπμ ανέβαινα στο ποδήλατο μου και ακλουθούσα τα λιγοστά σημάδια και την σήμανση του δρόμου. Σε 7 χιλιόμετρα μπαίνω σε έναν χωματόδρομο και κάποιος με φωνάζει ότι ο δρόμος είναι χάλια καλό είναι να προσέχω. Συνέχισα στην μικρή ζούγκλα που με έβγαλε σε ένα μικρό νεκροταφείο με εκκλησία με την πιο σωστή σήμανση που έχω δει μέχρι τώρα.
Πήρα τηλέφωνο την Τζένη καθώς η άσφαλτος ήταν διπλά μου άλλα το μονοπάτι άλλαζε κατεύθυνση και το ποδήλατο έπρεπε να το παρατήσω. Αν δεν είχα αυτή την βοήθεια θα ήμουν ακόμη κάπου πιο πισω στην διαδρομη .Ευτυχως ήταν στα Δολιανα και γύριζε πίσω. Έκανα ένα καλό μπρέικ μεσημεριάτικο έφαγα και κοιμήθηκα δυο ωρίτσες.
Κατά τις 5 έβαζα παπούτσια και βάδιζα στο μονοπάτι , επόμενος σταθμός ο Άγιος Πέτρος . Τα Δολιανα με εντυπωσίασαν με τα διάφορα στενά σοκάκια , και τα παλιά μαγαζιά. Αλλά περισσότερο με τις εναλλακτικές δραστηριότητες που μπορούσε να κάνει επισκέπτης που το μαθαίνει καθώς διέσχιζε το χωριό.
Άρχιζε να δροσίζει αρκετά και ανάσαινα καλύτερα ξεμπούκωναν τα πόδια μου καθώς ήμουν πάνω από το Καστρί, έψαχνα να δω τον Άγιο Πέτρο αλλά πουθενά . Μόλις κατηφόριζα την ράχη με την σωστή σήμανση φάνηκε το χωριό που είναι τεράστιο και πολύ παραδοσιακο με πετρινα δρομακια και αρκετες πηγες.. Το μάτι μου πήγε στο ψηλό καμπαναριό με τον μυστήριο τρούλο, μπροστά στην πλατεία. Έφτανα και οι δικοί μου ήταν ήδη εκεί και ψύχραιμοι καθώς δεν έκανα πάνω από δυο ωρίτσες. Σύνολον σήμερα 6 ώρες διάσχισης .. Το σαββατοκύριακο πρέπει να είμαι καλά αφού θα έρθει η Σίλα να μου κάνει παρέα στην ανάβαση για τον Ταΰγετο. Καφεδάκι στην πλατεία και αλλάζω ρούχα για να γνωρίσουμε κόσμο.