ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ Ε4 ΚΡΗΤΗ

ΣΦΑΚΙΑ –ΦΡΑΓΚΟΚΑΣΤΕΛΟ- ΣΠΗΛΙ – ΦΟΥΡΦΟΥΡΑΣ-ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ-ΑΣΙΤΕΣ- ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Με αρκετή κούραση και τρελό αέρα 7 μποφόρ ξεκινούσα για το Φραγκοκάστελο όπου πλέον με το ποδήλατο θα επιχειρούσα την άνοδο προς τα ψηλά και πιο συγκεκριμένα στην κορυφή του Ψηλορείτη Τίμιος Σταυρός.
Καλή η διαδρομή την είχα πολύ ανάγκη καθώς τα πόδια μου χρειαζόταν αποθεραπεία από το κακοτράχαλο μονοπάτι που πέρασα τις τελευταίες τέσσερις ήμερες. Άσφαλτος και στην συνέχεια στρωτός χωματόδρομος με ξεκούραζε καθώς περνούσε η ώρα και ανέβαιναν τα χιλιομετρα. Στο κάστρο ο αέρας με έσπρωχνε από πίσω και βρήκα ευκαιρία να κάνω αρκετά χιλιόμετρα με την μίση δυναμη .
Τα σημεία που είναι άσφαλτος μαζί με το μονοπάτι έχουν επιλεγεί για να βρίσκει κάνεις εφόδια και κατάλυμα για να περάσει την βραδιά του. Ανηφοριζω από το φαράγγι της κοτσυφούς που είναι μικρό μεν εντυπωσιακό δε. Ξεκινά από το χωριό Σελιά και καταλήγει στην παραλία του χωριού Πλακιάς. Η διαδρομή είναι ευχάριστη πηγαίνει παράλληλα με την κοίτη του ποταμού, στα μέσα της συναντάμε τα ερείπια από τον παλιό Υδρόμυλο. Εντυπωσιακό είναι το πέρασμα από τις πόρτες που βρίσκονται σχεδόν στο μέσον της διαδρομής.
Στο Σπήλι όπου είναι κεφαλοχώρι έκανα την αναγκαία καθημερινή στάση μετά από 3,5 ώρες. Από εδώ μέχρι τον Γερακάρη επικρατούσε μεγάλη ξεραΐλα άλλα για καλή μου τύχη έγινε κοφτός χωματόδρομος παράλληλα με το μονοπάτι. Από το Γερακάρη ανέβηκα στον Φουρφουρά όπου ήταν το ραντεβού με την οικογένεια που άρχισαν πάλι να ανησυχούνε μιας και πέρασα τις 6 ώρες και πάλι. Πορεία για το καταφυγειο του ΕΟΣ Ρεθύμνου αλλα με το αμάξι μιας και τα ποδαράκια δεν δούλευαν άλλο.! Ψυχή επάνω το σημείο καταπληκτικό έστω και για βόλτα. Πρέπει να το επισκεφτείτε αν βρεθείτε στην περιοχή.
Αργά το απόγευμα δεχτήκαμε την επίσκεψη κάποιων ορειβατών από την γύρω περιοχή με τσικουδιά πολύ αγάπη για το βουνό και εμάς που τους τιμήσαμε.
Ο κύριος Γιάννης Σηφάκης ανεβαίνει σχεδόν κάθε δυο μέρες και κάθεται με τις ώρες προσέχοντας για τυχόν πυρκαγιές αφού το βουνό μέχρι τα 1400μ είναι γεμάτο από Πρίνους και Κεδρους.
Κοιμηθήκαμε έξω από το καταφύγιο με αέρα και πάλι αλλά μας άρεσε πολύ . Πήραν και οι δικοί μου μια γεύση από ύπνο στο αλπικό τοπίο με όλο του το μεγαλείο που ξεκίνησε με μια ματιά στην νότια Κρήτη και όχι μόνο, συνεχίστηκε με ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα πάνω από τις γύρω κορυφές, και μετά το βραδινό γεύμα έδωσε την θέση του στο στερέωμα του ουρανού.
Ξύπνησα αρκετές φορές από την φλόγωση που ένιωθα στα πόδια μου, αλλά γρήγορα ξανακοιμόμουν. Χρόνια τώρα οι παλιοί μου έλεγαν ότι ο ύπνος στο υψόμετρο αν ξεπεράσει τις 5 τότε είναι διακοπές!!
Ξημέρωμα και ανεβαίνω την πλαγιά για τον Ψηλορείτη με όχι καλή σήμανση που ανοίγω δικό μου μονοπάτι λίγο πιο κοφτο . Φυσική κατάσταση τέλεια κανένας πόνος μάλιστα βγήκε αρκετή δύναμη με μεγάλη διάρκεια κατά την ανάβαση. Χρόνος ανάβασης 2ωρες . Συνάντησα στο διάσελο και την διαδρομή του αλπικού τμήματος που έρχονταν από τα ανώγεια. 2 Γύπες πετούν από πάνω μου καθώς πλησιάζω την κορυφή Τίμιος Σταυρός, με πιάνει δέος και εκείνα τα περίεργα συναισθήματα της κορυφής που πάντα νομίζω ότι έχω αφήσει κάπου εκεί ψηλά.
Φανταστική ημέρα μπήκα στο εκκλησάκι και έκανα τον σταυρό μου προσκύνησα την εικόνα έβγαλα να φάω. Τράβηξα την καθιερωμένη εικόνα της κορυφής και ξάπλωσα λιγάκι μιας και θα πήγαινα προς τον Ζάρα. Σηκώθηκα και το δεξί μου χέρι ήταν πρησμένο αρκετά δεν ξέρω από τι. Είδα τσίμπημα σε ένα σημείο που είχε κάνει κοκκινίλα. Έριξα νερό και πήρα στο τηλέφωνο τον Λιάμό στην Ελληνική ομάδα διάσωσης. Αμέσως κινητοποιηθήκαν και αφού συμβουλεύτηκαν πρώτα το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ μου τηλεφώνησαν και μου δάσωνε εντολές. Για καλή μου τύχη το φαρμακείο ήταν εξοπλισμένο για τα χειρότερα , αλλά και τα σεμινάρια που έχω κάνει φάνηκαν παρά πολύ χρησιμα.
Έκανα μια ενεση κορτιζονη και πήρα κάτι αντισταμινικά χάπια συμβουλή της Αντωνέλας που ήταν η δική μας μαμά Ιατρός. Η Αντωνέλα είναι χειρούργος και είναι η πρώτη αυτή και ο Ευτυχής ο σύζυγος της που έφτασαν στο ατύχημα των παιδιών στον Λούσιο ποταμό πέρυσι. Με ζάλη πολύ έπειτα από 2 ώρες περπάτημα θέλω να κοιμηθώ και πάλι αλλά μια πηγή που βρήκα στον δρόμο μου με ξύπνησε καθώς έβρεξα την πετσέτα μου και την τύλιξα στο χέρι μου που είχε αρχίσει να ξεπρίζεται.
Έφτανα στο δάσος του Ρούβα έπειτα από τρεις ώρες αφού ταλαιπωρήθηκα στο οροπέδιο της Νίδας. Ειδοποίησα την Τζένη ότι ήμουν κοντά στο ορειβατικό καταφύγιο του Ζαρού, αλλά δεν ήξερε πώς να έρθει εκεί πάνω . Δυο βοσκοί κατέβαιναν εκείνη την ώρα και τους σταμάτησα. Με πήγανε μέχρι την Μονή Βροντησίου όπου μπήκα στην παγωμένη πηγή και έπειτα από 15 λεπτα ένιωθα καλά. Ο ηγούμενος της Μονής μου πρόσφερε φιλοξενία και φαγητό όπου αναστηλώθηκα. Το απόγευμα κατέβηκα στο νοσοκομείο Ηρακλείου για να με δουν τυπικά και οι γιατροί όπου συνέστησαν φαρμακευτική αγωγή, και μια μέρα ρεπό.
Έμεινα στο κοντινό κάμπινγκ στις Γούρνες αλλά ο αεροδιάδρομος που περνούσε από πάνω μας δεν μας άφησε σε ησυχία, αφού το Ηράκλειο είναι πρωτεύων προορισμός της Κρήτης. Κάναμε μια φανταστική περιήγηση στο ενυδρείο Κρήτης που ουσιαστικά ήταν μια κατάδυση στον Μεσογειακό θαλάσσιο κόσμο. Από μεγάλους θηρευτές καρχαρίες μέχρι τους μικροσκοπικούς ιππόκαμπους η ποικιλία των θαλασσίων ειδών αποκαλύπτεται με φόντο υποθαλασσίων τοπίων της θάλασσας. Σειρά είχε η Κνωσός για να δούμε τα ανάκτορα του Μίνωα. Και εκεί πολύ μεγάλη η προσέλευση των τουριστών. Καιρό είχα να δω τόσο πολύ κόσμο σε αρχαιολογικό χώρο. Ήταν η υπόσχεση που είχα δώσει στην μικρή μετά το τέλος του μονοπατιού να την επισκεφτούμε. Χάρηκε και αυτό πάρα πολύ γιατί σήμερα ζήσαμε για λίγο σαν φυσιολογικοί άνθρωποι. Αύριο θα ξαναβρώ το μονοπάτι και πάλι από τους Άνω Αρχανες, και θα συνεχίσω προς το τέλος.

KΡΗΤΗ Ε4 1-2 ΗΜΕΡΑ

ΚΑΣΤΕΛΙ –ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΑ

Νότιο τμήμα της Κρήτης, μια απόδραση κόντρα στον χρόνο και στην φυσική ομορφιά που αντιστέκεται στην εξέλιξη των χρονών!!

Παρασκευή πρωί και ξαναγυρίσαμε στο Καστέλι φούσκωσα τα λάστιχα μου με περισσότερη πίεση και μιας και το μονοπάτι ξεκινά σήμερα με αρκετό ασφαλτόδρομο και τελειώνει σε χωματόδρομο στην Παλαιοχωρα.
Κάνω τον σταυρό μου και ξεκινώ με ορθοπεταλια δυνατή με ιδανικές συνθήκες. Με συναισθήματα διάφορα από τα περασμένα χρόνια σε τούτα εδώ τα μέρη, μιας και έχω κερδίσει τρεις αγώνες μικρός στα Βενιζελεια. Φτάνοντας στο Σφηνάρι έχω θέα πανοραμική με φόντο το μικρό νησάκι τον ποντικό, και στο βάθος τα Αντικύθηρα. Από κάτω είναι τα Φαλασαιρνα μια παραλία που συγκεντρώνει αρκετό κόσμο καθημερινά. Μια θάλασσα που σε ξεσηκώνει και μονό που την βλέπεις. Στην έξοδο από το Σφηνάκι στα αριστερά και πάνω στον τοίχο του παλιού σχολειού δεσπόζει ένα τεράστιο σήμα του Ε4 που μου δίνει δύναμη καθώς μπροστά η ανάβαση για τον κάμπο είναι λιγάκι ζόρικη. Στενός ο δρόμος παλιά άσφαλτος σπυρωτή αλλά μια διαδρομή να την πιεις στο ποτήρι.
Έχει απαιτήσεις καθώς η ανηφόρα δεν φαίνεται καθότι ξεκάνει γλυκά αλλά μετά τον Κάμπο παίρνεις μια μικρή ανάσα από την κατάβαση που ξεκινά από την πλατεία του χωριού. Από εδώ ξεκινά και μια φανταστική διαδρομή με σήμανση μέσα στο φαράγγι του Κάμπου που καταλήγει στην παραλία. Μετά την Κεραμωτή και φτάνοντας στην Αμυγδαλοκεφάλι, ένας τύπος επάνω στον δρόμο μου κάνει νόημα να σταματήσω και τρέχει δίπλα μου. Θελει να με κεράσει μια τσικουδιά και να δω την θεά από την καντίνα του. Σταματώ μιας και έκανε κλικ κάτι από το τοπίο που άρχισε να εμφανίζεται μπροστά μου. Συναντω ένα κοπέλι που κρατεί την ελληνική σημαία αρκετά ψηλά με θάρρος και χαρά. Εκτρέφει τον περίφημο <<Κρητικό Ιχνηλάτη>> ένα σπάνιο είδος σκύλου όπου δυστυχώς είναι υπό εξαφάνιση. Μανώλης ο τύπος επιμένει να με κεράσει , κάνω ένα διαλειμμάτάκι και πίνω μια τσικουδιά με κρύο νεράκι αν και δεν έπρεπε . Τράβηξα μερικές ωραίες εικόνες και τον συμβουλεύτηκα για τον δρόμο και την περιοχή. Συνέχισα για την Μονή της Χρυσοσκαλίτισας με κόντρα το βοριαδακη αλλά ήδη έχω αρχίσει την κατάβαση που λέω να ξεκουραστώ για το μεσημέρι και να φάω και κάτι τις. Η κατάβαση με εξιτάρει που την χαίρομαι πολύ καθώς τα πόδια μου ξεμπουκώνουν αφού έχω αρκετές στροφές μέσα στο τέμπο μου.
Στο Λαφονήσι όπως λένε οι ντόπιοι είναι μια περιοχή προστατευόμενη από την συνθήκη NATURA 2000 σε πρόγραμμα της ευρωπαϊκής ένωσης Life. Πολύ ωραίοι διάδρομοι σε οδηγουνε στα μονοπάτια της γύρω περιοχής που είναι φραγμένα και πολύ καθαρά. Από την άλλη η περιοχή είναι από τα ωραιότερα σημεία της Νότιου Κρήτης με μια παραλία που θα την ζήλευε ο κάθε Δήμαρχος. Παντού έξυπνα τασάκια για τα τσιγάρα μικροί κάδοι απορριμμάτων και μια παραλία σκουπισμένη που υποδέχεται μια λαοθάλασσα τουριστών σε καθημερινή βάση. Τα χρώματα της θάλασσας είναι κάπου στο πράσινο με μπλε, και το γαλάζιο. Έπαθα πλακά!!
Έριξα μια ωραία βουτιά στα ρηχά νερά του Λαφονησίου που πέρασα τα 100μ που το χωρίζουν από την στεριά με τα πόδια. Στην καντίνα της παράλιας δυο χαμογελαστοί νέοι άνθρωποι εξυπηρετούσαν του λουόμενους, με τιμές κανονικότατες!!
Κοιμήθηκα κάτω από μια σκιά και κατά τις 6 το απόγευμα ξεκίνησα και πάλι με προορισμό την Παλαιοτέρα που περίμεναν λίγο τσατισμένοι οι φίλοι που ήρθανε από τα Χανιά. Χωμάτινη διαδρομή πολύ σουπερ λίγακι ανηφορική στην αρχή μετά στρώνει στην κάθοδο για Κούντουρα. Εγώ το χαίρομαι πραγματικά καθώς έκλεισα το κίνητο μου και περνούσα τον Άγιο Ιωάννη. Έφτασα στην Κούντουρα που από πανω είδα μια ωραία λιμνούλα στολισμένη σε ένα σημείο της με αρχαίους κίονες. Μια αντίθεση που σχεδόν υπάρχει παντού στην Νότια Κρητη. Βγηκα και πάλι στην άσφαλτο και έκανα ένα ωραίο τεσσάρι θύοντας το ρεκόρ στην πίστα που κρατουσαμε η θρυλικη ομαδα για 12 χρόνια. Τερμάτισα στην Παλαιοχώρα με τον Αντώνη τον Μανωλακη , τον Μάκη και την Στέλλα με την Τζένη να με περιμενουν. Πορεία για το κοντινό κάμπινγκ και στήσιμο αντίσκηνων μαγείρεμα και νυχτερινό μπάνιο καθώς αύριο θα περπατήσω πάνω από τον Κροκόδειλο προς την Σούγια..