ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΟ Ε4 ΗΜΕΡΑ 9η- 10η

ΔΙΑΣΧΙΣΗ ΟΛΥΜΠΟΥ – ΚΟΚΚΙΝΟΠΗΛΟΣ

ΤΑΞΙΔΙ…….ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ!!


Ημέρα Δευτερα και κανονικά σήμερα θα έπρεπε να ξεκουραστούμε αλλά εμείς πήραμε ένα μικρό σακίδιο και πρωί- πρωί ανηφορίζαμε μέσα από το φαράγγι του Ενιπέα προς το μονοπάτι του Αγίου Διονυσίου. Καλό ε!! Αυτό θα πει χαλάρωμα.
Ο πειρασμός ήταν μεγάλος αλλά και το δίλημμα εξίσου μεγάλο αν θα καταφέρναμε σε μια μέρα να ανεβαίναμε στο οροπέδιο και να διανυκτερεύσουμε εκεί.
Διαδρομή με πολύ ομορφιά καθώς ο Όλυμπος έχει ανακηρυχτεί από την UNESCO ως διατηρητέο οικοσύστημα της παγκόσμιας Βιοσφαιρας ,και έχει καταχωρηθεί στον κατάλογο του Ευρωπαϊκού Δικτυού NATURA 2000 ως ζώνη προστασίας, και τόπος κοινοτικού ενδιαφέροντος.
Το ανάγλυφο τοπίο του μέσα στο φαράγγι κατά την ανάβαση είναι εκπληκτικός, ο προσανατολισμός των πλαγιών του, το πέτρωμα, το μεγάλο ύψος, αλλά και η μικρή απόσταση των κορυφών του, από την θάλασσα, δημιουργούν μεγάλη ποικιλία βλάστησης και βιοτόπων. Δ εν είναι λίγοι οι επιστήμονες που μελέτησαν κυρίως την χλωρίδα . Σύμφωνα με τι ς μελέτες τους είναι από τις πλουσιότερες σε χλωρίδα περιοχές της Ελλάδας
Το μονοπάτι έχει πάρα πολύ καλή σήμανση και πρόσβαση, είναι ιδανικό για μονοήμερη οικογενειακή απόδραση ,με πορεία διπλά και πάνω από το ποτάμι με ξύλινα γεφυράκια. Πριν καταλήξει στα Πριόνια περνά απ το ασκητήριο του Αγίου Διονυσίου μέσα από πυκνή βλάστηση και δάσος οξιάς, και στο τελείωμα του απολαμβάνουμε τους καταρράκτες του Ενιπέα που δεν μπορούμε να αντισταθούμε και ρίχνουμε μια τολμηρή βουτιά στα παγωμένα νερά του.
Ευτυχώς που μαζί μας είχαμε σακούλες από το ραδιοφωνο ,και πάλι μαζέψαμε τα σκουπίδια που ήταν πεταμένα κάτω. Δεν ήταν και λίγα , και ας είχε κάδο και καλαθάκια .Από το μοναστήρι πήραμε τα ποδήλατα μας για μια απολαυστική κατάβαση χαλαρώματος .Η ώρα περνούσε και το απόγευμα θα ερχόταν τα εφόδια μας για την συνέχεια του ταξιδιού.
Φιλοξενία στο καταφύγιο του ΕΟΣ Θεσσαλονίκης και πιο ειδικά από το φίλο μας Περικλή Ακριτιδη που με το χαμόγελο του και την προθυμότατα του μας εξέπληξε.
Ένας πολύ κάλος χώρος φτηνός με αγάπη φτιαγμένος , με δραστηριότητες, και καλά ενημερωμένος για την γύρο περιοχή, μπορεί να προετοιμάσει τη ανάβαση σας στον Όλυμπο.
Το απόγευμα βρεθήκαμε μπροστά σε μια ωραία έκπληξη, ήρθαν οι αγαπητοί μας φίλοι, ο Τρύφωνας από τον Βόλο, που δεν παύει να μας τηλεφωνεί καθημερινά η Πεννυ με την χαρούμενη πάντα Αικατερίνη η Βαντα, τα παιδιά του ΠΟΣΕ Κατερίνης ,τα κορίτσια από την Λάρισα την Μαρία με το χαμόγελο της και την αγάπη της που ήρθε με μια αγκαλιά προϊόντα Τίρναβου. Ότι είχε πάλι το τραπέζι μας ήταν παραδοσιακό, όπως τα κρέατα που είχαν έρθει από τον κύριο Κασίδη ακροατή του σταθμού μας ,με επιχείρηση κρεατικων .Αργήσαμε διηγηθήκαμε τα πάντα είδαμε φωτογραφίες και δεν αποχαιρετιστήκαμε καθώς όλοι τους εμμείνανε στο καταφύγιο και είδαμε την ανατολή παρέα. Πήραμε το πρωινό μας καφεδάκι με θέα τον Όλυμπο και το Αιγαίο, πήραμε τον δρόμο μας ο καθένας χωριστά εμείς για τα Πριόνια και τα παιδιά για τις δουλειές τους ευτυχώς όλοι ήταν καλά προετοιμασμένοι. Σας ευχαριστούμε όλους σας, ακόμη και εσάς που δεν ήρθατε. Ίσως έρθετε κάπου αλλού!!
Ώρα Ελλάδας 11.00πμ. και ανεβαίνουμε από τα Πριόνια για το καταφύγιο Σπηλιος Αγαπητός που βρίσκεται στα 2100μ.περιπου σε 3 ώρες. Θεωρείται η πιο κλασική διαδρομή του Ολύμπου με πορεία δίπλα στον Μαυρολογγο και από το μονοπάτι της σιωπής. Μαζί μας η Λύδια κινηματογραφιστής , με χαρά και τρέλα μας ακολουθη καταγράφοντας το κάθε τι για την τηλεόραση.
Έκοψα τον ρυθμό για τις ανάγκες του γυρίσματος, και σε 3,5 ώρες καθόμασταν στο περίφημο μπαλκόνι του καταφυγίου στα 2100μ κάτω από τις ψηλότερες κορυφές.
Η Μαρία Ζολώτα μας αγκάλιασε όταν μας γνώρισε και θυμηθήκαμε μαζί τα νεανικά μας χρόνια παλιές αναβάσεις και την παρέα που κάναμε κάθε χρόνο στο καταφύγιο.
Βεβαία δε θα ξεχάσω ποτέ ότι σε ηλικία 12 χρονών μετά τον θάνατο του πατερά μου, κυρ- Κώστας είχε αναλάβει να με μυήσει στα μυστικά του βουνού και να με ανεβάσει στην κορυφή του Μυτικα με την διαδικασία μαθήματος.
Διάλειμμα 2 ωρών και είμαστε επάνω στο κοφτό μονοπάτι για το οροπέδιο των Μουσών . Το κοφτό οδηγεί στα καταφύγια Χρήστος Κακκαλος και Γιωσιος Αποστολίδης ,μια διαδρομή ανηφορική και με πέρασμα χιονουρας με την βοήθεια συρματόσχοινου .Περνώντας κάτω από την σκιά στου Στεφανίου τον θρόνο του Δια ,κοίταξα όπως έκανα τα προηγούμενα χρόνια να δω αν καθόταν εκεί ακόμα. Χωρίς έκπληξη ειδα ότι καθοταν στον θρονο του όπως παντα. Αφού τον προσκύνησα σε 5 λεπτά έφτανα στο καταφύγιο του Κακκαλου .Ο Μιχάλης ,ο Γιώργος ο φίλος που κάνει ντοκιμαντέρ, ο Αντώνης ,ο Ντι –ντι η Δημήτρης , ο Νίκος ,ο Πάνος ήταν εκεί σε κατάσταση θεϊκή σε στιγμή ηρεμίας και με μουσική υπόκρουση φλάουτου που έπαιζε ο Δημήτρης και με καλωσόριζε. Στιγμή θεϊκή για οποιονδήποτε πεζοπόρο, που έχει αφεθεί στα χεριά της μαγικής φύσης. Οι εναγκαλισμοί διναν και περναν καθώς και τα δάκρυα που δεν έλειψαν
Σε λίγη ώρα ερχόταν και ο Μιχάλης με την Λύδια όπου συσταθήκανε και δηχθήκανε την ιδία θερμή υποδοχή.
2650μ πάνω από τα σύννεφα το καταφύγιο Θάνοι το σπίτι μας για σήμερα και εμείς οι πιο <<ψηλοί>> έλληνες. Το βραδύ ήταν ονειρικό τα θέματα βουνισια και περναν, καθώς και οι σχεδιασμοί για πιο ψηλά βουνά Ίσως ποιος ξέρει!!
Ανάψαμε την σόμπα του καταφυγίου καθώς η θερμοκρασία έπεσε στους 5 βαθμούς κοιμηθήκαμε όπου βρήκαμε ο καθένας μας ήσυχα. Αύριο θα παρακάμψουμε για λίγο το μονοπάτι για να επισκεφτούμε τον Μυτικα και από εκεί από την Κακοσκαλα ,θα ακολουθήσουμε και πάλι το Ε4 με κατεύθυνση βόρειο δυτική για Σκολιώ – Κοκκινοπηλο.