ΚΡΗΤΗ Ε4

ΝΟΤΙΟ ΤΜΗΜΑ
ΣΟΥΓΙΑ –ΣΦΑΚΙΑ

Ξημερώματα έφυγα από την Σούγια που δεν είχε κανένα ενδεικτικό σήμα για να βγάλω πορεία. Βέβαια αφού βρήκα άκρη τότε έβγαλα το σπρέι μου και μαρκάρισα κάποια σημεία. Το μονοπάτι ξεκινά από τα τελευταία σπίτια με κατεύθυνση Νότια και αφού περάσει μέσα από το φαράγγι της Άγιας Ειρήνης ανεβαίνει στις απέναντι πλαγιές για να βρει μια άλλη σήμανση που είναι για την σπηλιά του γίγαντα Πολυφήμου. Προχωράνε μαζί μέσα από όλα τα μαντριά που πρέπει να άνοιξης και να κλείσεις πόρτες.
θέα καταπληκτική αλλά με δύσκολο βραχώδες τερέν πρέπει όποιος το διασχίσει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός, γιατί οι πέτρες γυρίζουν και υπάρχει κίνδυνος στραμπουλήγματος. Έπρεπε και αυτό το τμήμα να το εντάξουν στον Εθνικό Δρυμό της Σαμαριάς γιατί είναι η συνέχεια αυτού του φυσικού καλούς που ενώνει την Νότια πλευρά ολόκληρη, Η διαδρομή μας περνά κοντά από ωραία κολπάκια που θέλεις παντού να κάνεις στάση και να τα φωτογραφήσεις, αλλά το μονοπάτι είναι ακόμη στην αρχή του. Ανάβαση προς τα 450μ και το σκηνικό αλλάζει όπου τα βράχια δίνουν την θέση τους στα ψηλά πεύκα και την θεά που παίζει τα δικά της παιχνίδια με τον φακό μας. Στάση ψηλά στο παλιό πυροβολείο με την δική του Ιστορία και κατέβασμα στον Άγιο Αντώνη ένα εκκλησάκι στο τέλος ενός φαραγγιού κολλημένο πάνω στα βράχια διπλά σε μια παραλία πραγματική ζωγραφιά. Μέχρι εδώ τέσσερις ωρίτσες και κάνω ένα διάλειμμα μαζί με μια βουτιά που ξυπνά και μου δίνει νέο κουράγιο.
Αν βρεθείτε από εδώ να θυμηθείτε ότι η συνεχεία της πορείας είναι διπλά στην θάλασσα και όχι μέσα στο φαράγγι που έβαλε ο καταπατητής της παρακείμενης κατοικίας για να χάνεται ο κόσμος.
Εδώ μια σπάνια ομορφιά του μονοπατιού πάνω στα βρόχινα περάσματα της παράλιας συνεχίζει και αφού ανέβει λίγο γίνεται επικίνδυνο , θέλει ησυχία και συγκέντρωση στα κάγκελα και τις τραβέρσες καθώς από εδώ περνούν και τα αγριοκάτσικα και ανοίγουν δρομάκια στο πουθενά. Γιατί καμία φορά σας λέω τι να πάω στο εξωτερικό για περπάτημα και σκαρφάλωμα αν δεν έχω ανακαλύψει τις πολύ άγνωστες ομορφιές της πατρίδας μας? Σουρουπώνει και κατηφορίζω στα Δώματα με την τεράστια παραλία που είναι πρόσβαση μόνον από την θάλασσα. Τμήμα του μονοπατιού έχει πέσει εδώ από τις συνεχείς κατολισθήσεις και διαβρώσεις του εδάφους. Κουράζομαι να ψάχνω για διέξοδο μιας και περπατώ 8,5 ωρίτσες μέχρι εδώ. Ετοιμάζω κάτι πρόχειρο να φάω από τα τρόφιμα που κουβαλώ μαζί μου και ξεκουράζομαι μίση ώρα. Σκαρφάλωμα σε μια κόψη αφού έχω συμβουλευτεί τον χάρτη για την θέση μου και την πορεία μου. Ήμουν μια κόψη πριν την Αγία Ρούμελη την κατάληξη του φαραγγιού της Σαμαριάς, που δεν Προύσα να δω καθώς η θάλασσα μου έκλεινε τον δρόμο.
Νύχτωσε και βάδιζα με σημάδια που έπαιρνα από την πορεία της πυξίδας αλλά φως πουθενά. Αντίθετα ο δρόμος με ξανακατέβασε και πάλι χαμηλά όπου είπα μέχρι εδώ σήμερα. Έβγαλα τον υπνόσακο μου και έστρωνα το κρίμα όταν άκουσα τον ήχο από διερχόμενο ψαρά. Αλλά δεν ήθελα να φωνάξω μιας και ήμουν αυτοδύναμος από τρόφιμα και εξοπλισμό. Έσκαψα κοντά στην ακτή για να βρω λίγο νεράκι όπως μου είχαν πει οι ντόπιοι ότι αναβλύζει σε όλη την περιοχή. Έτσι και έκανα και δεν διέφερα σε τίποτα από τον ναυαγό της γνώστης ταινίας εκτός από το ότι εγώ είχα και όλα τα απαραίτητα μαζί μου.
Γέμισα με νεράκι το παγούρι μου αφού το φιλτράρισα πρώτα με το γνωστό Καταντών φίλτρο και ξάπλωσα με αρκετά αχ και βαχ ατενίζοντας και πάλι τον ουρανό.
Επόμενη κίνηση ήταν να ειδοποιήσω για την θέση μου τον Μανώλη στα Χάνια όπου παρακολουθεί το στίγμα μου καθημερινός. Είχαν ανησυχήσει όλοι νόμιζαν ότι είχα ήδη φτάσει , αλλά δεν γνώριζαν ότι αυτή η διαδρομή είναι 13 ώρες?
Έπεσα να κοιμηθώ πολύ καταπονημένος αλλά χορτασμένος με ότι μου χάρισε το μονοπάτι σήμερα.
Κατά τις 6.30πμ εμφανίστηκε ένας βαρκάρης που με φώναξε με το όνομα μου. Ξαφνιάστηκα ! Καλημέρα μου είπε και μου δώσε 2 μπουκάλια νερό. Τον ευχαρίστησα και μου είπε να πάω μαζί του , καθώς του είπα ότι θα πάω στην Αγία Ρούμελη.
Ήμουν διπλα, πέντε λεπτά με την βάρκα ίσως καμία ώρα αν πήγαινα από το βουνό. Ανησύχησαν αλλά δεν με ξεράνω οι άνθρωποι ούτε και τι τρέλα κουβαλώ μαζί μου .Έκατσα στο μαγαζάκι της παραλίας που γνωρίζουν όσοι έχουν κατεβεί το φαράγγι της Σαμαριάς. Έφαγα πρωινό και ήπια μια δυνατή τσικουδιά για το καλωσόρισμα. Οποιος δεν γνωρίζει να πούμε ότι η Αγία Ρούμελη είναι ένας μικρός οικισμός στην έξοδο από το φαράγγι της Σαμαριάς που διαθέτει τα πάντα μαζί με λεβέντικη κρητική φιλοξενία.
Αφού χαιρέτησα τον κυρ Μανώλη και την κύρια Ελένη, πήρα τον δρόμο για τον Άγιο Παύλο πάλι δίπλα από την παραλία και η περιπλάνηση μου ξεκινούσε και πάλι στην άγνωστη Νότια Κρήτη.
Έφτανα στην Σούγια μετά από 5 ώρες με ανάμεικτα συναισθήματα και χιλιάδες εικόνες ,που κουβαλούσα. Κουράστηκα αλλά δεν το έδειχνα γιατί εγώ πρώτος θα τα εγκατέλειπα όλα. Έξω από το Λουτρό συνάντησα 5 Γάλλους ορειβάτες με αρκετά προβλήματα στα γόνατα τους που έχανε χαθεί. Περπάτησα για λίγο μαζί τους έβαλα στο μονοπάτι και σε λίγο έφτανα στο λιμάνι. Οι κύριοι αυτοί ήταν όλοι τους οδηγοί βουνού με τουλάχιστον μια αποστολή στο Έβερεστ!! Χαρήκαν για την γνωριμία μου δάσωνε την κάρτα τους και τους άφηνα πίσω μου κοιτάζοντας; Πλέον την Σούγια μπροστά μου.
Ξεραΐλα εδώ γυμνό τοπίο αλλά δεξιά μου η θάλασσα πανέμορφη . Βγήκα ψηλά κάπου στα Γλυκά νερά της Σούγιας με πανοραμική θέα μπροστά μου.
Έκανα ωτοστόπ και κατέβηκα στο Λιμάνι για να συναντήσω μετά από τέσσερις μέρες τους δικούς μου . Πολύ δοκιμασία αυτό το κομμάτι αλλά το καταχάρηκα και θέλω να το ξαναπατησω κάποτε!! Ίσως μαζί με κόσμο.