Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΟ Ε4 ΗΜΕΡΑ 11-12-13



ΛΙΒΑΔΙ ΟΛΥΜΠΟΥ- ΜΕΤΕΩΡΑ
ΜΕΤΕΩΡΑ –ΑΝΘΗΡΟ- ΑΡΓΙΘΕΑ
ΑΡΓΙΘΕΑ- ΑΓΡΑΦΑ


Είπαμε καλημέρα με πολλά κέφια και φρέσκες τις αναμνήσεις μας από τον Όλυμπο. Η διαμονή στο Καταφύγιο του Λάζαρου ήταν η καλύτερη για μας και για την μικρή Στέλλα που σηκώθηκε σέλωσαν ένα από τα άλογα του κτήματος με τον Ευριπίδη ,και πεζαν για αρκετή ώρα.
Μια ανασύνταξη στα απαραίτητα του εξοπλισμού και ξεκινούσαμε για μια μεγάλη διαδρομή ευτυχώς αρκετά ποδηλατική. Από το Λιβάδι κατηφορίζοντας προς το Σαραντάπορο στρίψαμε από το βενζινάδικο και πήραμε τους δρόμους προς τα χωράφια και τα αμπέλια της περιοχής με ταχύτητες μεγάλες.
Ξεπεράστηκε η κούραση της ανάβασης καθώς ήμουν σε καλή φυσική κατάσταση
Η διαδρομή δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλανε καθώς στον κάμπο έκανε πολύ ζεστή οι αλωνιστικές μηχανές μάζευαν το σιτάρι και πολύ και το μονοπάτι ήταν λιγάκι αδιάφορο αλλά ήθελα να το κάνω και να γνωρίσω και αυτό το τμήμα του. Φτάνοντας στην Τσαπουρνιά οι κάτοικοι του χωριού ακούανε τον κύριο Διαμαντόπουλο στο καφενείο του χωριού και χειροκρότησαν όταν έφτανα στην μεγάλη πέτρινη βρύση για να γεμίσω το παγούρι μου.
Από το Λιβαδερο προς την Δεσκατη ήταν μια διαδρομή του μονοπατιού επάνω σε άσφαλτο με την σήμανση ευδιάκριτη μέσα στα χωριά. Ευτυχως τα σύννεφα με προστάτευαν και οι βροντές με ωθούσαν να πάω όλο και πιο γρηγορα. Με τα από μια στάση στο Λουτρό ο Μιχάλης καβάλησε το ποδήλατο για να μου κάνει παρέα μιας και πέρασα τις 5 ώρες και σήμερα. Μια μεγάλη ανηφόρα και φτάναμε στην Δεσκατη. Οι πρώτες σταγόνες ερχόταν να μας δροσίσουν ,καθώς μετά την Δεσκατη το μονοπάτι έμπαινε σε δασικό δρομο ,και τα δέντρα θα μας προστάτευαν αρκετά! Μετά το δίωρο φτάναμε στο Καστρακι των Μετεώρων υπό δυνατή βροχόπτωση και ευτυχώς το αμάξι ήταν ήδη εκεί και η σκηνή στημένη.
Σήμερα τερματίσαμε πολύ καθαροί χωρίς σκόνη και με πλυμένα τα ρούχα και τα ποδήλατα μας .Μια βουτιά στην πισίνα του Camping Βράχος μας ξύπνησε και μας ξεκουρασε. Ευκαιρια για μπουγάδα και λίγα ψώνια στην Καλαμπάκα.
Λίγοι παλιοί φίλοι μας είδαν στην Ντουπιανη το βραδάκι καθώς κοιτούσαμε τις διαδρομές με τον Μιχάλη και χαρήκαμε την συντρόφια τους μάθαμε τα νέα τους και ακούσαμε για νέες διαδρομές, και μεγάλους βαθμούς δυσκολίας.
Πρωινό ξύπνημα στις 7.30πμ την επομένη και πορεία προς το Χωριό Γλυκομηλια.
Καλό ζέσταμα ετοίμασα τους δευτέρους τροχούς που είχα καθώς η παρέα στην πλατεία του χωριού έλεγε ότι προς το καταφύγιο του Κοζιακα δεν πάει κανείς γιατί έχουν πέσει βράχια και το μονοπάτι είναι κλειστό .Καλού κακού πήρα στο σακίδιο μου και τα μποτάκια μου γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Η παρέα τις πλατείας καθόταν κάτω από τον μεγάλο πλάτανο και απολάμβανε την δροσιά του καθώς η μέρα και σήμερα ήταν πολύ θερμή. Μια αναμνηστική φωτογραφεία στην αρχή του μονοπατιού και στο επόμενο λεπτό ξεκινούσα για να πάω στο Περτουλι και από εκεί στην Ελάτη.
Άγνωστος πόλεμος η διαδρομή κλειστές στροφές η κλίση ανέβαινε γλυκά με θέα τις πλαγιές του όρους Κλεινός στα αριστερά και μπροστά την άγνωστη φύση του Κοζιακα που έμοιαζε πολύ με Rainforest στην Μαλαισία παρά με Ελλάδα. Νομίζω ότι κάτι τέτοιο σας είπα και όταν περάσαμε από το Όρος Δυσορο το θυμάστε?
Ένα ίχνος Αρκούδας αποσπάσει την προσοχή μου και βγάζω την φωτογραφική μου να το αποθανατισω .Οι αρκούδες κατεβαίνουν σε τέτοια σημεία για να βρουν νερο, και τροφή.
Πολλά πεσμένα βράχια κορμοί και το μονοπάτι φραγμενο. Πισω δεν γυρίζω αλλά ειδοποιώ τον Μιχάλη στον ασύρματο να έχει τον νου του σε περίπτωση που αλλάξω πορεία. Ποδήλατο δεν κάνεις πάντως και τα μποτάκια μου ήταν η καλύτερη επιλογή.
Μετά από μιάμιση ωρίτσα περιπλάνησης βγήκα στον δρόμο για το καταφύγιο ,αντικρίζοντας την γνώριμη εικόνα του σήματος του μονοπατιουΕ4.
Από το αλτιμετρο καταλάβαινα ότι έφτανα κοντά στο Περτουλι και το επιβεβαίωνα προσανατολίζοντας τον χάρτη. Ανέβηκα στο ποδηλατάκι μου που το χτύπησα αρκετά σήμερα και κατηφόριζα καθώς ήμουν απέναντι από την πίστα του χιονοδρομικού, και το νέο σαλέ της εγκατάστασης.
Το μονοπάτι κατηφορίζει στην άσφαλτο επάνω προς Ελάτη με εμφανή σήμανση περνά από 4 πηγές επάνω στον δρόμο με ταβέρνες και δυο ξενώνες, για να μας αλλάξει την πορεία μας για το χωριό Στουρναρεικα προς τα δυτικά.
Από εδώ η αναφορά για το μονοπάτι ήταν να πάρουμε μεταφορικό μέσο για την Αργιθεα, αλλά εμείς ανηφορίσαμε από τα Στουρναρεικα στην θέση Γκρομπα και δεν το μετανιώσαμε!! Να πάτε οταν αδειασετε ηταν φανταστικα . ! Η εικόνα της Πίνδου με την εικόνα των Ορεινών Αγράφων να ενώνονται στον ουρανό τα αλπικά λιβάδια καταπράσινα τα χωριουδάκια μινιατούρες και τα αυτοκίνητα που κινούνταν στην άσφαλτο σαν μικρά playmobil ήταν μια εικόνα με χίλιες λέξεις. Δεν ξέρω πόσες φωτο έβγαλα αλλά πήρα σίγουρα πολλές μαζί με αρκετό οξυγόνο και μια γεμάτη ανάσα ανακούφισης.
Ζω στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου αι κανένα μέρος δεν έχει να ζηλέψει η χώρα μας εν γνώσει αυτά που σας γράφω .Με όποιον τρόπο θέλετε και εσείς κάποτε να τα δείτε τα μέρη αυτά και να βιωσετε ότι και εμείς.
Στην θέση Γκρομπα δυο έλληνες τσομπάνηδες μας χαιρετούσαν και μας έδειχναν τον δρόμο που θα ακλουθούσαμε .Με θέα πλέον τον Νομό Τρικάλων και κάτω στο βάθος την πύλη Τρικάλων, σκαρφαλώναμε στο διάσελο της ορεινής Αργιθεας με κατάληξη το χωριό Ανθηρό. Εδώ σε επικοινωνία που είχαμε με τον Δήμαρχο ανακαλύψαμε έναν φίλο παλαιό γνώριμο των ελληνικών βουνών και μέλος του ΕΟΣ Αθηνών τον κύριο Καναβο Χρήστο. Στο πέρασμα επάνω στα 1700μ αντίκριζα μια άλλη ομορφιά που λέγεται Αργιθεα με πινακίδες αυτήν την φορά σε ολόκληρο το μήκος της διαδρομής και με ανηφόρα σε όλα τα αξιοθέατα που περνούσαμε.
Έξω από κάθε χωριό και ένας αναρτημένος χάρτης υπενθύμιζε την πορεία και τα σημεία που βρισκόμασταν. Ούτε στους ολυμπιακούς της Αθήνας είδαμε τέτοια σημανση. Το πέρασμα σε μια άλλη εποχή ήταν και πάλι πραγματικότητα . Παιδιά έπαιζαν στην αυλή του πετροχτιστου παλαιού σχολείου και εκκλησίας που είναι ενωμένα. Μας σταμάτησαν και μας ρωτούσαν διάφορα .Όταν ήρθε το αυτοκίνητο πίσω μου τους δώσαμε ότι περιοδικά είχαμε και μια μηχανή 20 φωτογραφιών μιας χρήσης για να θυμούνται τις διακοπές τους στο χωριό.
Φτάνοντας στο Ανθηρό τα ποδαράκια μου πονουσανε πολύ και ήθελα να πέσω εκεί που ήμουν και να μην με ενοχλήσει κάνεις. Αλλά μόλις ήρθε ο Δήμαρχος άλλαξα γνώμη καθώς με την ζωντάνια του και την ενεργητικότητα του μας ξεσήκωσε. Σήκω πάνω Παντελή και άστα αυτά μου είπε έχουμε δρόμο να κάνουμε. Κι άλλο είπα δεν έκανα αρκετό σήμερα? Πρόσθεσα εγώ . Θα σας πάω να τσιμπήσετε κάτι και να γνωρίσετε την περιοχή μας ειπε..
Η γνωριμία με την περιοχή ήταν εγκάρδια καθώς ανακάλυπτα και φίλους του εξάδελφου μου Τάκη Καρμίρη κάποτε στρατιωτικού γιατρού της περιοχής στα πολύ δύσκολα χρόνια , τότε που έκανες από το Μουζακι 2,5 ώρες να ανεβείς εδώ πάνω.
Ξέχασα και την κούραση με την καλή διάθεση όλων άλλαξε καθώς χαιρόμασταν την ζεστή φιλοξενεια. Πέρασε όλο το χωριό από εκεί σφίξαμε όλα τα χέρια και ένας Δήμαρχος με κεφαλαίο το Δ είχε κάνει αυτό που λέμε <<φιλί της ζωής.>> σε έναν τόπο εγκαταλειμμένο. Ο Θόδωρος ένας μελαχρινός τύπος χαμογελαστός φιλόξενος , ήταν ο άνθρωπος που είχε τον δεύτερο ξενώνα της περιοχής το Κατουσι, όνομα που έδωσε από το ομώνυμο χωριό δίπλα στο Ανθηρό. Καινούργιος ξενώνας 9 δωματίων όπου αναζωπύρωσε το χωριό και σχεδόν κάθε δεύτερο Σάββατο Κυριάκο ανεβαίνουν οι κάτοικοι που ζουν στα αστικά κέντρα και χαίρονται την συντρόφια τους καθώς όλα τα τραπέζια ενώνονται σε μια παρέα που ζει και απολαμβάνει την κοινωνία καθώς επικοινωνεί μεταξύ της.
Το πρωί κατεβήκαμε στη Καριά και στο περίφημο μονοτοξο γεφύρι της περιοχής ενα θαυμα της αρχιτεκτονικής που σε λίγο καιρό όταν ολοκληρωθεί η περίφημη εκτροπή του Αχελώου θα σκεπαστεί από τα νερά.
Στην συνέχεια η Αργιθεα βρέθηκε στον δρόμο μας και από τα καφενεία οι κάτοικοι κοιτούσαν παράξενα έναν τρελό με σάκο στην πλάτη να φωτογραφίζει ταμπελίτσες και σπίτια. Στην κορυφή για καραβα μας περιμενε ο Δήμαρχος λειτουργώντας ως οδηγός μας πηγαινε πάνω από το Διάσελο στο Πετριλο σε μια πολύ ξεχωριστή παρεα .Η διαδρομή μας στον αυχένα του βουνού καραβα ειχε θεματα κι από τις δυο μεριές.
Η μια την μεριά των Τρικάλων και η άλλη την μεγαλόπρεπη θέα των Άγραφων.
Πάλι σε τραπέζι βρεθήκαμε και η ώρα περνούσε. Ένας φίλος ο Κώστας μας πήγε να επισκεφτούμε τον καταρράκτη που είχε ανακαλύψει και αναδείξει ο ίδιος.
Ωραίο θέαμα και με σήμανση μονοπατιου, επισκεψιμο,σημειο αναφοράς είναι ο ξενώνας του χωριού Πετριλο << τα λιβάδια>> αν βρεθείτε εκεί ρωτήστε που πέφτει καταρράκτης πρώτα και μετά να φάτε γιατί το φαγητό τους είναι καταπληκτικό.
Αναχώρηση και πορεία γι α τα Άγραφα που ήταν κάπως μακριά .
Ο Μιχάλης ήθελε να με ακολουθηση αλλά ο καημένος μετά από λίγα χιλιόμετρα με έχασε. Μαγεύτηκα από την θέα που συναντούσα έκανα ασταμάτητα πετάλι και δεν κουραζόμουν ήθελα όλους σας να σας πάρω τηλέφωνο και να σας πω που να πατέ για διακοπές. Η απογευματινή δροσιά με ξεκούραζε αφάνταστα ο ρυθμός ανέβαινε και το πέρασμα στα Άγραφα ήρθε χωρίς να το καταλάβω. Αποτυπωθήκαν χιλιάδες εικόνες στο μυαλό μου και χιλιάδες συλλογισμοί εγιναν για το πότε θα ξανά έρθω εδώ! Βρέθηκα να ποδηλατώ δίπλα στον ποταμό Αγραφιώτη που τα νερά του δεν ήταν και τόσο υπερήφανα όπως παλιά. Η ταμπέλα έλεγε Άγραφα 4 χιλ. αλλά θυμόμουν ότι στο τέλος η ανάβαση ήταν παλούκι καλό!! Έσφιγγα το τιμόνι πολύ σφιχτά και δεν άλλαζα εύκολα τέμπο, η ανάβαση πολύ απαιτητική από τα 750μ σε λίγη ώρα βρέθηκα στα 900μ και έφτανα με τα από ένα τέταρτο στην πλατεία των Άγραφων. Δεν θυμάμαι κάποιος να μας χαιρέτησε μάλλον σαν ούφο μας είδαν αλλά στην είσοδο ακριβώς ήταν ο Δημήτρης με τις πέστροφες φίλος καλός του δικού μας Αποστολίδη . Καθώς είδα το αυτοκόλλητο του Αλέκου του μίλησα και το χαμόγελο ήταν διάπλατο στα χείλη του.
Ελάτε εδώ στην καλύβα την δική μου να μείνετε. Και έτσι κάναμε στήναμε τις σκηνές μας κάτω από τον πλάτανο δίπλα στο ποτάμι. Πήραμε και ρεύμα και φορτίσαμε όλες τις μπαταρίες μας.
Η κούραση είναι εμφανής αλλά έχουμε μπει σε ένα πρόγραμμα πολύ καλό με αποτελέσματα. Λόγου χάρη δεν κουραζόμαστε αμέσως όπως στην αρχή, τα χιλιόμετρα έχουν αυξηθεί κατά πολύ, ο ιδρώτας είναι σε ικανοποιητικά επιπεδα, και οι αποστάσεις μαζεύονται σε ικανοποιητικό χρόνο.
Δεν σας έχουμε πει κουβέντα για τον εξοπλισμό μας μιας και ήταν νέος και τον τεσταραμε καθημερινά η αν θέλετε καλύτερα τον μαθαίναμε. Αλλά σήμερα θα σας πω ότι είναι κορυφή από την κορφη ως τα νύχια. Το ποδήλατο μου είναι ένα πανάκριβο Santa Cruz full suspension με πολύ καλά ανταλλακτικά. και τροχούς .Τ α σακίδια μας είναι Camel back με δοχεία νερού ενσωματωμένα μιας και οι ανάγκες για νερό είναι τεράστιες καθημερινά. Τα ρούχα μας είναι Salomon , Lafuma ,leap με πολύ καλά τεστ. Κομμάτι μας που δεν το αποχωριζόμαστε είναι τα μπλουζάκια pearl izumi, Salomon , pearl izumi σε διασχίσεις ανάλογες με την δυσκολία του μονοπατιού.
Το γραφείο μας είναι ο<<Σωκρατης>> ένα Nissan Navarra 200hp oλοι τον αναγνωρίζουν στην επαρχία σαν τον καλό αγρότη. Ένα πολύ δυνατό Cooler της Wayko μας εξασφαλίζει παγωμένο νεράκι και διατηρεί τα φρούτα μας δροσερά.
Ένα φωτοβολταικο σώμα για να φορτίζουμε τις μπαταριές μας και τον υπολογιστή.
Καθώς και την αγάπη όλων σας που είναι το απαραίτητο εξάρτημα μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

E4 Greece

Ελληνική διαδρομή του Ευρωπαϊκού μονοπατιού μεγάλων διαδρομών Ε4 ΙΟΥΝ-ΙΟΥΛ 2008