Τετάρτη 9 Ιουλίου 2008

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΟ Ε4 ΗΜΕΡΑ 14η

ΑΓΡΑΦΑ- ΚΡΙΚΚΕΛΟ

Κυριακή πρωί και η καμπάνα της εκκλησίας χτύπησε στις 7.00πμ .Γύρισα από την άλλη μεριά καθώς νύσταζα ακόμη και πονούσε η μέση μου από την καταπόνηση των προηγούμενων ημερών. Σηκωθήκαμε αργά- αργά και ετοιμάζαμε πρωινό όταν ήρθε ο Δημήτρης και μας έφερε τραχανά για πρωινό λέγοντας ότι είναι πολύ θρεπτικό και θα πάρω πολύ δύναμη.
Έτσι και έγινε καθώς κατηφόριζα για την διασταύρωση ένιωθα και πάλι καλά παρόλη την κούραση . Βλέποντας το φαράγγι της τρύπας απέναντι στο νου μου ήρθε η παρέα των φίλων μου Άγγελος , Γιώργος, Σίλα, Μαριος και ο Ντοτόρε Χαρις, κατακτητης των Ιμαλάιων .Θα τους ξεσηκώσω να έρθουμε εδώ κάποια φορά είναι ένα μνημείο της φύσης αθάνατο.
Στον δρόμο συνάντησα αρκετούς ξένους τουρίστες με νοικιαρικα τζιπάκια να χαίρονται το κάτι άλλο που ίσως δεν μπορούν να βρουν στις πατρίδες τους.
Από Άγραφα μέχρι τον Κρεντη το μονοπάτι παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον καθώς περνά δίπλα και πάνω από τον Αγραφιώτη ποταμό, με εναλλαγές διάφορες που μπορείς να καταλάβεις την πορεία της περιοχής μέσα στον χρόνο
Χαρακτηριστικές είναι οι παλαιές στρατιωτικές γέφυρες που ένωναν τις δυο όχθες του ποταμού, και δίπλα ακριβώς βλέπεις τις νέες που χωρανε και ένα φορτηγό.
Αρκετοί καταρράκτες σχηματίζονται ,με αρκετές δροσερές πηγές στον δρόμο επάνω.
Χαρακτηριστικό είναι το γνώρισμα των πολλών πηγών που είχε η Ευρυτανία, και τις ταλαιπωρίας που τραβούσαν οι διαβάτες κατά τις μετακινήσεις τους.
Στον Κρεντη προχωρεί ένα νέο κομμάτι του δρόμου επάνω στην χάραξη του Ε4 πολύ μεγάλο αλλά χρειάζεται υποδομή καθώς είναι επάνω στην κοίτη του ποταμού.
Κατηφορίζοντας στο Κερασοχωρι δεν αισθάνομαι τίποτα από την μεγάλη ανάβαση της διαδρομής. Ο ήλιος καίει και δροσίζομαι καθώς κατεβαίνω περνώντας από σκιερά μέρη. Στην βινιανη και δεν έχει ψυχή, όλοι κάπου έχουν πάει, συνεχίζω να κατεβαίνω και περνώ από ένα πυροφυλακιο επανδρωμένο πού με χαιρετούν οι πυροσβέστες δίνοντας μου κουράγιο .Στο Παρκιο φέτος είναι η παιδική κατασκήνωση του ΕΟΣ Αχαρνών που περνώ και χαιρετώ καθώς τα περασμένα χρόνια έκανα δραστηριότητες στα παιδιά αυτά.
Το Καρπενήσι ζεστό καλοκαιρινό και στην πλατεία στάση για δροσερό νερό και καφεδάκι με παράξενες ματιές να ελέγχουν τα πάντα. Το πέρασμα από το Μυρικι έχει αλλάξει καθώς έχει μπει άσφαλτος αλλά περνώντας το διπλανό μονοπάτι βρέθηκα στον δρόμο για την Αναιδή όπου και εκεί έγινε άσφαλτος. Κατηφορίζω για Κρικκελο και σταματώ καθώς έχω γίνει σαν παπαρούνα σήμερα και έγραψα αρκετά χιλ. Πόσα?
95χιλ.!! Εδώ το μονοπάτι κατεβαίνει κάτω στον κρικελοποταμο και ανηφορίζει προς το χωριό Στάβλοι , μέσα από πυκνό δάσος οξιάς έχει χρόνια να καθαριστεί. Η σήμανση παραμένει ακόμα και μέσα στα αδιαπέραστα σημεία, καθώς προστατεύονται από τις ακτίνες του ηλιου. Στο Σταυροπήγιο που το ψάχναμε νομίσαμε προς στιγμήν ότι χαθήκαμε καθώς στο χωριό που κατηφορίσαμε έγραφε, Αμπλιανη!! Ρωτώντας στην πλατεία του χωριού με τον γέρο πλάτανο και την εκκλησία του 1866 ένας μεγαλόσωμος κύριος, μας ρώτησε από πού είμαστε. Απαντήσαμε από την Μακεδονία και απευθύνθηκε στην κύρια που ήταν μέσα σε ένα κατάστημα, λέγοντας βαλε σε ένα δίσκο μεζεδάκια και σερβιρισετα. Από την κούραση μόνο για μεζεδάκια δεν ήμασταν καθώς κοιτούσαμε που θα κοιμηθούμε. Η ζωή στην πλατεία παραδοσιακή με αρκετές παρέες σε σύγκριση με τα Άγραφα, και με πολύ νεολαία κάθε ηλικίας ,καθώς οι περισσότερες οικογένειες ζουν σε κοντινά αστικά κέντρα όπως το Μεσολόγγι και την Λαμία.
Την επόμενη το πρωί άρχιζε μια δύσκολη διάσχιση από την Αμπλιανη στην Αρτοτινα, πυξίδα αγάπη γλυκεία μου γιατί σημάδια δεν βρίσκεται. Με πέρασμα από το χωριό Μανδρινη και Λεύκα βγήκα στην Γραμμένη οξιά ,όπου ανεβαίνει και εδώ καινούργιος δρόμος. Το αμάξι δεν ήταν πουθενά έτσι κατέβηκα στον Μόρνο και πέρασα απέναντι για την Αρτοτινα ,αλλά δεν μπόρεσα να περάσω από την ζούγκλα και έκανα οτοστόπ σε διερχόμενο αγροτικό με άσματα Καζαντζίδη.
Καφεδάκι στην πλατεία και ήρθαν μετά από ώρα ο Μιχάλης που ταλαιπωρηθήκαν καθώς χαθήκαν στην Σαράνταινα αφού η σήμανση είναι ανύπαρκτη. Μια διαδρομή πολύ εντυπωσιακή και με υψόμετρα κοντά στα 1800μ και 1150μ, αρκετά περιηγητική και κατάλληλη για εξορμήσεις εναλλακτικές.
Στην Αρτοτινα λέγετε ότι είναι η πατρίδα του Αθανάσιου Διάκου, και λέω λέγεται γιατί 23χιλ. πιο κάτω κάποιοι άλλοι διεκδικούν την καταγωγή τους , και λέω για το χωριό Αθανάσιος Διάκος .Στην Αρτοτινα θα βρείτε πολύ καλή σήμανση και μεγάλο χάρτη αναρτημένο με την διαδρομή και τα ωράρια για να πατέ στον Αθανάσιο Διάκο και τα Βαρδουσία Αν είστε περαστικοί κάντε μια βόλτα στα στενά δρομάκια που τα σπίτια ανήκουν όλα στον προηγούμενο αιώνα. Διανυκτέρευσα στον δρόμο κάτω από το Γιδοβουνι στα 1500μ ακούγοντας νερά που δεν μπορούσα να βρω γιατί κοιμόμουν όρθιος. Έμεινα σε ένα γατάκι με θεόρατες οξιές, γύρω μου να με φιλανε , η μάχη στον ουρανό συνεχιζόταν καθώς τα αστέρια έχανε αγώνες πτώσεως , μονό δεν έχω καταλάβει ποιος βγαίνει νικητής κάθε φορά.
Το ξημέρωμα περπατούσα και πάλι καθώς η πρωινή δροσούλα με ξύπνησε με καλή διάθεση Στον δρόμο επάνω χιλιάδες μελίσσια και μια οικογένεια παραγώγων να ελέγχει την διαδικασία της αναπαραγωγής. Εγώ καλημέρα είπα αλλά μάλλον τους ενόχλησα, γιατί τους είπα να προσέχουν την φωτιά ..Περπατώντας προς τα Μουσουνιωτικα λιβάδια αντίκρισα και πάλι την σήμανση του μονοπατιου ,και αισθάνθηκα πολύ όμορφα. Κάθε μέρα που περνά και γνωρίζω αυτόν τον τόπο μέσα από το μονοπάτι Ε4 ,τον αγαπώ όλο και πιο πολύ, και τον πονώ περισσότερο.
Στην παρέα προστεθήκαν και δυο φύλακες των κοντινών κοπαδιών που περπάτησαν ως το διάσελο του καταφυγίου μαζί μου ,συνοδεύοντας με σαν τιμώμενο πρόσωπο.
Διαδρομή ομαλή με αλπικό τοπίο και ένα πανόραμα κορυφών ανοιγόταν μπροστά μου. Το καταφύγιο των Βαρδουσίων από κάτω σε θέση πλεονεκτική που δεν θέλεις να φυγεις απο εκει καθώς προσπαθείς να ρουφήξεις όλο αυτό το θαύμα μέσα σου και να το πάρεις μαζί σου.
Ταμπελακια παντού απότομη κατηφόρα . Τον Αθανάσιο Διάκο δεν τον είδα ακόμα, αλλά στον δρόμο με βρήκε ο Μιχάλης που ανησύχησε καθώς δεν έδωσα σημεία ζωής λόγο κινητής τηλεφωνίας που είναι ανύπαρκτη στα βουνά μας. .Και έλεγα ένα ζεστό τσανάκι τώρα να πιναμε. Ευτυχως η Στέλλα είχε έτοιμο σαντουιτσ. και τσάι στο θερμό. Κατηφορίσαμε πηγαίνοντας προς το χωριό Στρομη όπου εκεί θέλω παρόλη την αϋπνία μου να κάνω με το ποδήλατο το τμήμα αυτό και να χαλαρώσω από τα χιλιόμετρα του περπατήματος. Διαδρομή πανέμορφη μέσα από πυκνή Πεύκη και οξιές, και θέα την Γκιόνα που πρώτη φορά την αντίκρισα χωρίς σύννεφα, ομίχλη, χιόνι, κι όλα τα κακά της μοίρας του χειμερινού βουνού.
Καταπληκτική διαδρομή για ποδήλατο, ο δρόμος αρκετά ομαλός ,και με ένα ανοδικό αεράκι μέσα στο κατακαλόκαιρο που βοήθα τον κάθε αθλητή να κάνει όλο και πιο ευχαριστη και απολαυστική την περιήγηση του. Τα παιδιά με περίμεναν στην Καλοσκοπη όπου ήθελα να δω το άγαλμα του Άρη Βελουχιώτη ,και το Λαογραφικό μουσείο που συγκέντρωσε όλο τον παλιό πολιτισμό του χωριού.
Και εδώ αρχίζει ένα νέο παιχνίδι , με την φύση καθώς ο δρόμος πλέον είναι φαρδύς και με παρά πολύ πούδρα σκόνης επάνω του .Εγινα χάλια καθώς αντίκρισα την εξόρυξη του Βωξίτη και τις μεγάλες νταλίκες που μετάφερνε το μετάλλευμα.
Δεν είδα μέχρι τώρα και κανέναν οικολόγο, ορειβάτη, να διαμαρτυρηθεί γι αυτο!
Αυτό μάγκες είναι έγκλημα ! Αλλά όπου δεν μπορούμε να μιλήσουμε κάνουμε τουμπεκι!! Αλλά για γυμνές ποδηλατοδρομίες, και χαζές διαμαρτυρίες πρώτοι και ορθολογικότατοι.
Μέσα στην σκόνη έφτανα στην πλατεία της μαρτυρικής Καλοσκοπης μπροστά στο μνημείο των πεσόντων από τα στρατεύματα κατοχής. Η κύρια Βούλα Γεωργιαδου ήταν εκεί και με υποδέχτηκε με ένα γλυκό κουταλιού και κρύο νεράκι.
Επισκεφτήκαμε το Μουσείο και είχαμε την ευκαιρεί να γνωρίσουμε όλη την ιστορική διαδρομή του χωριού ,και να μάθουμε πολλά για τα επαγγέλματα από τα εκθέματα που υπήρχαν μέσα σε αυτό. Το σήμα του μονοπατιού βρίσκει την γωνία του μουσείου, και τον παρακείμενο διπλανό ξενώνα της κυρά Γιούλης που είναι εκεί 12 μήνες τον χρόνο με δωμάτια καθαρά και πολύ λογικές τιμές .Αλλά και με θέα και φιλοξενία μοναδική. Κάτι πόνοι στην κοιλιά της μικρής μας αναγκάζουν να πάμε στο κοντινό κέντρο υγείας καθώς πονούσε αρκετα. Κατεβαινοντας μας χτύπησε ένας Λίβας πολύ θερμός όπου κλείσαμε τα παράθυρα και κοιτάζοντας την εξωτερική θερμοκρασία είδαμε να γράφει 38 βαθμούς. Στα βουνά επάνω είναι διαφορετικά τα πάντα ! εκεί λειτουργεί η μαμά φύση και καλύπτει οτιδήποτε ρυπογόνο στέλνουν οι βιομηχανικές περιοχές.
Μας λύπησε καθώς στην μοναδική φορά που είδαμε ειδήσεις ακούσαμε ότι από το Μυρικη Ευρυτανίας που περάσαμε κάηκε ένα τμήμα του δάσους! Μας πόνεσε γιατί προχθές ήμασταν εκεί και λέγαμε τι καλή δουλεία που έκανε το δασαρχείο καθαρίζοντας τις πευκοβελόνες, αλλά μας φόβισαν οι Μελισσαδες που ανάβουν ίσως την μοναδική φωτιά στο δάσος για να αποφύγουν τσιμπήματα των μελισσών.
Αύριο θα κάνουμε ανασύνταξη δυνάμεων καθώς ο Μιχάλης πρέπει να επιστρέψει πίσω στην Θεσσαλονίκη για να συνεχίσει την δουλεία του. Ο λες αυτεσ τις μέρες αν δεν τον είχα στο πλάι μου δεν ξέρω πως θα εξελισσόταν τα πράγματα. Ήμουν τυχερός , σε ευχαριστώ φιλέ για όλα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

E4 Greece

Ελληνική διαδρομή του Ευρωπαϊκού μονοπατιού μεγάλων διαδρομών Ε4 ΙΟΥΝ-ΙΟΥΛ 2008