Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΟ Ε4 ΗΜΕΡΑ 8η

ΣΦΗΚΙΑ – ΚΑΤΑΦΥΓΙ

Με την πικρία της χθεσινής ημέρας μέσα μας για την ανεπιτυχή εκπλήρωση του στόχου μας ,ξεκινήσαμε από την Σφηκια για τα ριζώματα με την πλάτη μας γυρισμένη πλέον στον ορεινό όγκο του Βερμίου. Χωματόδρομος εμφανής και εδώ ουσιαστικά βοήθα τους χωρικούς στην πρόσβαση τους για τα χωράφια τους.
Ανηφόρα ,ανηφόρα, ανηφόρα!! Αυτό μόνο μπορούσες να δεις καθώς το θρυλικό Καταφυγι ήταν αρκετά ψηλά από εμάς Σήμερα όμως δεχτήκαμε την επίσκεψη δυο αγαπητών μας φίλων που μας χαροποίησε ιδιαίτερα! Ο Νίκος και η Ανία ήρθαν μαζί με τα ποδήλατα τους για να διασχίσουν ένα κομμάτι του Ε4 παρέα μαζί μας.
Τους ανταμώσαμε στο χωριό Ριζώματα όπου ένα τσούρμο πιτσιρικάδες μας ακλουθήσανε μέχρι τον παλιό Μύλο του χωριού. Δεν γνώριζαν που έβγαζε ο δρόμος αλλά ένα παιδί θυμόταν ότι έβγαζε σε ένα μέρος που είχε πάει με τον πάππου του για ξύλα .Περνώντας μπροστά από το στρατόπεδο της εθελοντικής ομάδας δασοπυρόσβεσης, ΕΕΣΠΑ πήραμε τον αριστερό ανηφορικό δρόμο χωρίς σήμανση ,και όλοι μαζί παρέα χωρίς αυτοκίνητο συνοδεία, ξεκινήσαμε το μονοπάτι μας.
Κακοτράχαλος δασικός δρόμος με αρκετή σκιά γλυκές ανηφόρες ,και η μυρωδιά της ρίγανης να σπάει της μύτες μας ο ιδρώτας να πέφτει ποταμι ,και ο Νίκος να ερωτάει πότε φτάνουμε? Όταν του εξηγούμε ότι μέχρι τώρα δεν κοιτάξαμε ποτέ το ρόλοι μας ξαφνιαστηκε .Εχουμε αφήσει αυτήν την κακή συνηθεια πίσω μας και χαιρόμαστε την κάθε μέρα χωριστά σα να είναι η μοναδική μέρα που βρισκόμαστε στα βουνά.
Ένα μοναδικό σηματάκι που υπήρχε μας θύμισε ότι κινούμασταν επάνω το Ε4 που οι φίλοι μας έδειχναν να το ευχαριστιούνταν καθώς είχαν ξεπεράσει το σοκ της ανηφόρας. Αλλάζοντας προσανατολισμό και φτάνοντας πάνω από το Δασκειο κάναμε μια μικρή στάση μετά από δυο ώρες ανάβασης.
Σε ένα μεγάλο άνοιγμα που θα άλλαζε την πορεία μας βρήκαμε μια πηγή με κρύο νερό να κατεβαίνει. Κοιτάζοντας απέναντι μπορούσαμε πλέον να διακρίνουμε την διαδρομή που είχαμε κάνει τις προηγούμενες ήμερες, και την δείχναμε στους φίλους μας. Βρισκόμασταν σε φανταστική τοποθεσία τελείως άγρια φύση με πανύψηλα δένδρα οξιάς και μαύρης Πεύκης που θαυμάζαμε σε όλη την ανάβαση.
Νομίσαμε ότι φτάναμε καθώς αυτό μας έδειχνε το υψόμετρο μας, αλλά δεν βλέπαμε τίποτα πίσω από καθεμία στροφή που είχαμε περάσει. Ψυχή εδώ πάνω δεν υπήρχε αλλά ούτε και σηματάκι που να δικαιολογεί την πορεία μας αυτή.
Ξανά προσανατολισμός και νέα πορεία καθώς ένα σύμπλεγμα από χωματόδρομους ανοίγονταν μπροστά μας. Επειτα από 5 ώρες εμφανίστηκε στον δρόμο μας η πινακίδα που έλεγε ότι βρισκόμασταν 12χιλ από το χωριό Καταφυγι.
Ένα παλιό σήμα πεσμένο κάτω μας υπενθύμισε ότι ήμασταν στην σωστή πορεία του μονοπατιου. Αφου το σημειώσαμε θα έπρεπε αργότερα να το βάλουμε στην θέση του
Καθώς θα γύριζα πίσω να πάρω το αυτοκίνητο.
Μια τέλεια διαδρομή με υψόμετρο 1400μ και έναν χωματόδρομο αρκετά φαρδύ και εδώ διότι καθημερινά καραβάνια με ξυλεία κατεβαίνει για την Κατερίνη.
Το καταφυγι ανήκει διοικητικά στον Νόμο Κοζάνης και πιο συγκεκριμένα στον Δήμο Βελβεντου. Η περσινή ανεξέλικτη πυρκαγιά αποτέφρωσε δεκάδες στρέμματα επάνω στη αλπική ζώνη .Από εγκληματική αμέλεια τα πυροσβεστικά οχήματα ήρθαν 2 μέρες μετά και αφού είχε κάψει μεγάλη δασική έκταση.
Το μέρος αυτό έχει μια καταπληκτική θέση στρατηγική με οπτικό πεδίο απεριόριστο με ιδανικές συνθήκες. Είναι κύριο χαρακτηριστικό η πανύψηλη φτέρη που βρίσκεται παντού. Αλλά και η αρχή για το φαράγγι του Σκεπασμένου προς το Βελβεντο. .Περνώντας πριν από έναν ακριβώς χρόνο , μέσα στο χωριό γίνονταν εργασίες ανακαίνισης σχεδόν σε όλο το χωριό, καθώς περίμεναν την κατασκευή χιονοδρομικού κέντρου. Εφέτος ήταν όλα έτοιμα και με αρκετούς παραθεριστές που καθόταν στην μοναδική πλατεία του χωριού δίπλα στο πολύ παλιό σχολειό του Καταφυγίου.
Υποχρεωτική στάση καθώς η κόπωση ήταν αρκετη. Τωρα πως καταβαίνουνε πάλι πίσω να πάρουμε το αυτοκίνητο μας?
Υπάρχει εναλλακτική με άσφαλτο που ενώνει το καταφυγι με το Δασκειο. Έπειτα από τις συμβουλές περαστικού πήρα τον δρόμο για τα ριζώματα και πάλι ,αυτήν την φορά όμως με πολύ θέα και χαλαρό ρυθμό κατηφόριζα προς τα κάτω έχοντας απέναντι μου την γέφυρα των Σερβιων και τα υψώματα του Βερμίου.
Χρόνος κατάβασης 1,5 ώρα με πολύ κλειστές στροφές ποδηλατικές αλλά με δυνάμεις που δεν περίσσευαν καθόλου . Στην τελευταία στροφή πριν το χωριό και καθώς ο δρόμος ήταν ανηφορικός δεν άντεξα κατέβηκα και πήρα το ποδήλατο στα χέρια μέχρι το τέλος της.
Κατασκηνώσαμε στο παλιό καταφύγιο του ΕΟΣ Κοζάνης στην θέση Μπάρα υψόμετρο 1390μ με τα αντίσκηνα μας. Για μια ώρα πέσαμε ο καθένας οπου βρήκαμε καθώς όλο το σώμα μας πονούσε από την προσπάθεια της ανάβασης.
Το βράδυ δηχθήκαμε και άλλη συντροφιά δυο φίλων από την Κοζάνη, του Παναγιώτη και του Σάββα που ήρθαν να τσεκάρουν αν τρώμε κανονικά.!!
Κρυώσαμε και φορέσαμε τα μπουφανακια μας ,με θερμοκρασία κοντά στους 15 βαθμούς. Όταν από την άλλη μερια της τηλεφωνικής γραμμής μαθαίναμε ότι κάτω έχει αρκετά υψηλές θερμοκρασίες.
Το πρωινό ξύπνημα ήταν γύρω στις 6.30πμ με ήχους από τα πουλάκια που πετούσαν γύρω μας και με μυρωδιές μια φύσης που ήδη είχε ξυπνήσει πολύ πριν από εμάς.
Σήμερα με τα το πρωινό μας μαζέψαμε αρκετά σκουπίδια προηγούμενων κατασκηνωτών όπου τα αποθέσαν σε ένα καταφύγιο χωρις λειτουργία.
Περνώντας από το χωριό για να αφήσουμε τα σκουπίδια και να συναντήσουμε πάλι το μονοπάτι μας χτυπούσε η καμπάνα του χωριού και μας καλούσε να προσέλθουμε.
Όπως ήμασταν πήγαμε για ένα κεράκι και ένα ευχαριστώ στον ύψιστο που μας κράτησε γερούς μέχρι τώρα στο ταξίδι μας.
Σήμερα ημέρα Κυριακή και 29 του Ιουνη στον Όλυμπο διεξάγεται ο διεθνής μαραθώνιος και όπως μάθαμε οι συμμετοχές εχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία.
Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να πάρουμε μέρος καθώς κάναμε τον δικό μας μαραθώνιο. Περνώντας μέσα από την καμένη περιοχή συναντήσαμε μια ομάδα ξυλοκόπων που με τα αλυσοπρίονα τους χαλούσαν την ειρηνική ατμόσφαιρα του βουνού .Η σήμανση για το μονοπάτι ευκρινέστατη παρά μόνον μέσα στα καμένα δεν είχε απομείνει τίποτα λόγο της πυρκαγιάς .Κομμάτι και αυτό που θα χρειαστεί νέα χάραξη. Η πορεία μας σήμερα έλεγε διάσχιση από το χωριό Καταφυγι στην Άνω Μηλιά και από εκεί στο Λιτόχωρο αν το επέτρεπαν οι δυνάμεις μας και ο καιρός.
Ανεβαίνουμε στο καταφύγιο του ΕΟΣ Κοζάνης επάνω στο Φλαμπουρο. Καταπληκτικος καιρός όπου φτάνοντας στα 2050μ αντικρίσαμε την άλλη μεριά του βουνού και την κάθοδο μας στην Άνω Μηλιά.
Εδώ η σήμανση είναι πυκνή και παντού ώστε κατά τους χειμερινούς μήνες δεν σου αφήνει περιθώρια να χάσεις την πορεία σου.
Κατηφορίζουμε προς την Αβδέλα μέσα από μονοπάτι απότομο με κατεύθυνση ανατολική αφού περάσαμε την πηγή με το κρυστάλλινο νερό συνεχίσαμε σε πολύ δυνατή ανηφορική πορεία προς την τούφα Καραγεώργη, με την φτέρη να μας σκεπάζει σε κάποια σημεία ,φτάνουμε κάτω από την κορυφή Κτένι με 1791μ ύψος.
Μια ξεχωριστή ταμπέλα σήμανσης δείχνει τη πορεία για την κορυφή που δεν είναι πάνω από 20 λεπτά πορείας .Περνάμε από την θέση πέντε πύργοι και κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα Ρομπόλα θεόρατα να ξεκινούν και να σκεπάζουν την διαδρομή μέχρι την βαθειά λάκα που οι οξιές παίρνουν την σκυτάλη για να μας δροσίσουν καθώς κατεβαίνουμε σε χαμηλότερο ύψος.
Ένα πολύ καλό δίκτυο δασικών δρόμων έχει διανοιχτεί όπου ο επισκέπτης μπορεί να απολαύει την πεζοπορία στο μονοπάτι η την ορεινή ποδηλασία στα Πιερια Όρη.
Φαίνεται πλέον η θάλασσα και σε λίγο εμφανίζεται η άσφαλτος και το τέλος του μονοπατιού μας βρίσκει στο Καταφύγιο της Άνω Μηλιάς. Ο κυρ –Τάκης υπεύθυνος του καταφυγίου ήταν εκεί εν μέσω καύσωνα με την κουζίνα του έτοιμη και με τα μπαλκόνια του καταφυγίου γεμάτα τριαντάφυλλα με θέα την ολυμπιακή ακτή και την Βόρειο δυτική πλευρά του Όλυμπου που δεν χορταίνεις να κοιτάς.
Αφού μας καλοδέχτηκαν οι άνθρωποι του καταφυγίου ,μας κέρασαν ένα καταπληκτικό γλυκό από τα χεράκια της κ. Γιαννας ,με συνταγή της γιαγιάς της.
Πάντα εδώ τα τελευταία χρόνια με αρκετή κίνηση ακόμη και τις καθημερινές ήμερες ο κυρ- Τάκης ,θέλει να έχει ένα νέο καταφύγιο γιατί τα υπάρχοντα ανήκουν σε άλλες γενιές. Η νεολαία πλέον θέλει κάτι άλλο μας εξηγεί, με νέα φιλοσοφία και διαφορετική διαχείριση.
Από την παλαιή εκκλησία της Άνω Μηλιάς το μονοπάτι φεύγει δεξιά με κατεύθυνση προς το Λιτόχωρο ,μια ωραία διαδρομή που κόβεται όμως καθώς έχει γίνει η νέα διάνοιξη του δρόμου που ενώνει τις δυο Μηλιές.
Από την κάτω Μηλιά κάναμε δεξιά από το Γυμνάσιο και κατευθυνθήκαμε προς το χωριό λοφος. Κατηφορισαμε στην Βροντου και εκεί παρέδωσα στον Μιχάλη για να συνεχίσει το υπόλοιπο κομμάτι της διαδρομής και να τερματίσει στο Λιτόχωρο.
Χρόνος 7 ώρες και κάτι λεπτά.
Κατεύθυνση για την θάλασσα όπου δεν βλέπαμε την στιγμή να πέσουμε μέσα και να δροσιστούμε . Ωραία εμπειρία την αποζητούσαμε τελευταία ,αλλά δεν μας χαλούσε που δεν την είχαμε κάθε μέρα
Διανυκτέρευση στο summit-zero καταφύγιο του ΕΩΣ Θεσσαλονίκης των πολύ καλών αδελφών Φίλη και Περικλή Ακριτιδη που με αρκετό μεράκι ετοίμασαν αυτόν εδώ τον χώρο του παλαιού τελωνείου σε ένα νεανικό καταφύγιο προσδόκιμο για ολόκληρο τον χρόνο, με φαγητό διαμονή και με αρκετές δραστηριότητες ανάλογα με την εποχή κάθε φορά
Αύριο προβλέπεται ξεκούραση καθώς δεν έχουμε σταματήσει μέρα από τότε που ξεκινήσαμε θα κάνουμε το πρώτο κομμάτι του μονοπατιού από Λιτόχωρο για Πριόνια και στην συνέχεια θα ανέβουμε στα ποδήλατα για να χαλαρώσουμε κατηφορίζοντας προς το summit zero.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

E4 Greece

Ελληνική διαδρομή του Ευρωπαϊκού μονοπατιού μεγάλων διαδρομών Ε4 ΙΟΥΝ-ΙΟΥΛ 2008