ΣΚΡΑ-ΛΟΥΤΡΑΚΙ
ΛΟΥΤΡΑΚΙ- ΒΟΡΡΑΣ.
Αφού αφήσαμε μια υπόσχεση με τον Μιχάλη στους καταρράκτες του Σκρα ,ότι θα τα ξαναπούμε ….σε κάποια άλλη στιγμή ,πήραμε τον δρόμο για την πλατεία του Ιστορικού χωριού Σκρα. Άκρα του τάφου σιγή στο μικρό χωριό ,όπου αφού κάναμε μια στάση για φωτογραφία στο Μνημείο των πεσόντων πολεμιστών ,συνεχίσαμε για την πλατεία του χωριού .Δυο παππούδες μας είδαν και τρόμαξαν πρωί-πρωί με την τσίμπλα στο μάτι, και αναρωτιόταν τι κάνουμε εκεί και δεν είμαστε στην θάλασσα.
Δεν γνώριζαν τι ήταν το Ε4 αλλά τις ταμπέλες τις ήξεραν σαν νέα χάραξη της εθνικής οδου. Κάτι που κάποιος υποψήφιος είχε υποσχεθεί στους κατοίκους.
Σκληρό κομμάτι η έξοδος από το Σκρα και το μονοπάτι έδειξε νωρίς τα δόντια του, με θερμοκρασία αέρα 34 και πάλι ,πήρα τον ανήφορο για τον Αρχάγγελο .Ένα υπηρεσιακό αυτοκίνητο του δασαρχείου με προσπέρασε και με γέμισε σκόνη λες και ήμουν σε αγώνα του παγκοσμίου πρωταθλήματος.!
Δύσκολη διαδρομή καθώς το υψόμετρο ανεβαίνει απότομα ,και ζητάς λίγη δροσιά για να αλλάξει η ψυχολογία σου, αλλά έτσι θα γίνουμε φέτες κορμιά λέει ο Μιχάλης.
Ξαναβγήκα στην άσφαλτο για να μπω στο χωριό Αρχαγγελος ,που τερμάτισα στην πλατεία του χωριού όπου γίνονταν εργασίες ,και σύγχρονος μάζευαν και τα σταφύλια τους .Καθίσαμε σε ένα πολύ παλιό καφενείο που ονομαζόταν <<η περιπέτεια>.>
Η κυρά Καλλιόπη έκανε ένα τέταρτο να φέρει καφεδάκι αλλά χαλάκι της μας μάζεψε όλο το χωριό εκεί κοντά μας και να πει τι κάνουμε. Ήρθε και ο Μήτσος ένας τύπο ς χαμογελαστός με δυο καφάσια κεράσια στα χέρια του, και με βλέμμα αγερωχο, ρωτησε, ποιος είναι παντελής?
Εγώ του είπα, αμέσως .<< Σε άκουσα στο ράδιο Θεσσαλονίκη μόνο αυτό ακούω κάθε μέρα είναι η παρηγοριά μου εδώ επάνω ζω μόνος και ταξιδεύω τα βράδια στις σκέψεις μου.>>
Έπρεπε να τους αποχωριστούμε ,και να σφίξουμε καλά τα παπούτσια μας καθώς οι κατηφόρες ήταν απότομες και πολύ επικίνδυνες .Όπως μας είπαν οι ντόπιοι κανείς δεν πάει από εκεί αγόρι μου !Κρυφή διαδρομή του μονοπατιού από την μονή Αρχάγγελου ως την Φουστάνι ,και από εκεί στην Νότια όπου και γεμίσαμε τα παγούρια μας για την συνέχεια, δυσκολευτήκαμε καθώς όπως όλοι μάλλον γνωρίζεται όποιος έχει τέτοιο σηματάκι έξω από το σπίτι του το βγάζει γιατί δεν ταιριάζει. Από εκεί προς τον Άγιο Χαράλαμπο κάναμε βόλτα στην άσφαλτο και πάλι με κανονική σήμανση ,αλλά από το Λυκοστομον προς τα Λουτρά τα χρειάστηκα , γιατί πήγε 4.30 μμ και μάλλον τέλειωσαν τα καύσιμα μου ,αποτέλεσμα να κατεβώ και να σπρώχνω το ποδήλατο, ώσπου σε Κανά 2 χιλιόμετρα έφτασα στο Χωριό Λουτράκι .Στήσαμε την κατασκήνωση μας και πήγαμε στους καταρράκτες για βουτιά και ζεστό χαμάμ. ,Η στιγμή της χαλάρωσης ύστερα από μια κοπιαστική ημέρα είχε ήδη έρθει.
Κατεβήκαμε στην πόλη της Αριδαίας για ανεφοδιασμό ,και internet caféκαθώς η ασύρματη κάρτα δεν μπορούσε να στείλει τις εικόνες μας.
Δεν είχε ψυχή στην πλατεία γιατί είχε Euro και όλοι ήταν αποσβολωμένοι στην TV.
Ο Νίκος ένας νέος της περιοχής που δούλευε στο καφε ,ανελαβε να μας βοηθήσει με μεγάλη προθυμία. Ανάσανα στην κυριολεξια ,αυτή η γρήγορη τεχνολογία μας έχει αφήσει άφωνους.
Πέφτοντας για ύπνο σκαφτόμαστε τους ανθρώπους και τα μέρη που περάσαμε και σχολιάσαμε ολοι μαζί ότι η μέρα μας έμεινε στην Ιστορία και έχει μεγάλη άξια για εμάς.
4η μέρα Λουτράκι –Βορρας.
Αργήσαμε να ξυπνήσουμε και γκρίνιαζα το πρωί καθως η μικρή πριγκηπέσα δεν σηκωνόταν και ήθελε να δει παιδικά! Τώρα που θα τα εβλεπε, αυτό είναι ένα αλλά θέμα, που μάλλον ήταν συνεχεία από το νυχτερινό όνειρο που είδε.
Πορεία βορειοδυτική και όπως λένε οι κατάλογοι η πιο δύσκολη στην περιοχή ,αφού οπλίστηκα με υπομονή και φουλάρισα το camelback ανέβηκα στον <<Σωκράτη>>{είπαμε το ποδήλατο μας}και φτάσαμε στη Ορμα όπου αν δεν πας μέσα από την πλατεία δεν βρίσκεις διαδρομή Ε4.
Με το καλημέρα και η έξοδος από το χωριό ανηφορική και απότομη έως 16% κλίση.
Η άσφαλτος από την Ορμα ανέβηκε έως τα 650 μ υψόμετρο και μόλις είδα την δασική διαδρομή ανακουφίστηκα και άνοιξα τον ρυθμό μου, όχι για πολύ όμως καθώς ο χωκατοδρομος ήταν σε αγρία κατάσταση. Ένα ζευγάρι με προσπέρασε και ρώτησε για το μαύρο δάσος αλλά γύρισαν και φυγανε καθώς δεν θελαν να φύγουν μετά πόδια.
Συνάντησα στην άνοδο και έναν μεγάλο κερασοτοπο μπήκα στον πειρασμό αλλά δεν κατέβηκα και συνέχισα την ανάβαση όπου σας πληροφορώ ότι η ανάβαση στον Χορτιάτη η την Πάρνηθα είναι πιο εύκολη. Τρόμαξα καθώς έβλεπα να κατεβαίνουν 3 τεράστια φορτηγά, ξέρεται από εκείνα εκεί τα θεριά που είσαι σαν μυρμηγκάκι μπροστά τους. Τι κάνουν αναρωτήθηκα αλλά στην στιγμή βρέθηκα σε ένα εργοτάξιο όπου άλλαζε το σκηνικό του βουνού σε έναν σύγχρονο αυτοκινητόδρομο ,με πολύ μεγάλη δια πλάτυνση που μάλλον σίγουρα έφυγαν και τα δέντρα με την σήμανση του μονοπατιού .Καλημέρα είπα στον χειριστή της φαγάνας που περίμενε την σειρά του να πάρει χω μα και τον ρώτησα τι ετοιμάζουν !Την νέα οδό από τα Λουτρά του Μπάζα προς το χιονοδρομικό του Βορρα. Τζάμι !Όλα τάχει η Μαριορι στο πυκνό δάσος μέσα βρήκαν να κανουνε παρέμβαση.
Με άλλη ψυχολογία και αρκετές σκέψεις ανέβαινα ακόμα προς το διάσελο κάπου στα 1650μ ο δρόμος ηταν έτοιμος για άσφαλτο! Άντε να το πεις αυτό μονοπάτι.
Στα 1780 τα φορτηγά έπαιρναν την ξυλεία που έκοψαν για να γίνει οδρομος ,στου γύρω δρόμους ψυχή δεν κυκλοφορούσε βγήκα στην άσφαλτο και πήρα τον ανήφορο για το χιονοδρομικό ,καθώς δεν ήθελα να ζοριστώ μέχρι τον Νέο Σκοπό Φλώρινας.
Ανεβήκαμε στο εκκλησάκι να ανάψουμε ένα κεράκι για τον Σωκράτη και τον Πέτρο αντικρίσαμε όλες τις γύρω κορυφογραμμές καθαρές και μας συνεπήρε η ομορφιά .Στο κατέβασμα η μικρή μάζευε λουλουδάκια και τραγουδούσε κάνοντας μας και πάλι χαρούμενους.
Μείναμε στο χιονοδρομικό μπροστά μετά αντίσκηνα μας στα 2050μ υψόμετρο και ντυθήκαμε ζεστά εν μέσω καλοκαιριού.
Σήμερα θα κοιμόμασταν πιο δροσερά και πιο οικολογικά και ανέξοδα από όλους τους υπόλοιπους συμπατριώτες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου