Ε4 ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ 22-06-2008

ΔΟΙΡΑΝΗ—ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΣΚΡΑ.

Μετά την χθεσινή πρώτη μέρα ,που ήταν αρκετά δυνατή! Σήμερα ξεκινήσαμε μπροστά από την συνοριακή γραμμή Ελλάδος Σκοπιών, από άσφαλτο για 6 χιλιόμετρα ,από το χωριό Ακρίτας και με κατεύθυνση δυτική και θέα την λίμνη Δοϊράνη ,κατηφορίσαμε προς το Πολυκαστρο όπου με μεγάλη μας λύπη διαπιστώσαμε ότι το μονοπάτι έγινε και εδώ σύγχρονο. Ίσως θα πρεπε να αλλάξει την πορεία του προς άλλη κατευθυνση ,γιατι σε λίγο θα χτιστή και θα πυκνοκατοικηθεί.
Από το Πολυκαστρο και πάλι με κατεύθυνση βορειοδυτική, αφού περάσαμε την γέφυρα του ποταμού Αξιού κάναμε δεξιά και ανηφορίσαμε προς το χωριό Πηγή.
Γλυκό ανηφορικό κομμάτι που μας προετοιμάζει για το τι θα επακολούθηση στην συνεχεια .Περιοχη ιστορικη με πολλές μάχες και στους δυο πόλεμους.
Στην διάρκεια της ανάβασης μας συναντήσαμε μια ταμπέλα με το μονοπάτι και από εκεί πάνω ακόμη μια όπου μας έδινε πορεία προς ένα Αγρόκτημα επισκέψιμο με την διακριτική ονομασία το κτήμα στο μπαιρι!
Ο Μιχάλης έφτασε στο ραντεβού από την άσφαλτο και όταν του το έδειξα μου είπε δεν έχουμε χρονο! Ήθελα να το δω καθώς καταγράφουμε τα πάντα σε σχέση με το Ε4,και αυτό ήταν εκεί πάνω στο μονοπάτι.!! Μας υποδέχτηκε ένας χαμογελαστός τύπος ονόματι Κώστας όπου μόλις είδε ένα αυτοκόλλητο που είχαμε στην μπλούζα μας χάρηκε ιδιαιτέρως. Βρεθήκαμε σε ένα πολύ φιλόξενο χώρο όπου κανείς μπορεί να επισκεφτεί καθημερινά με είσοδο μόλις τρία ευρώ ,και να απολαυση μια ωραία βόλτα με άλογα η να πιει έναν ήσυχο καφέ με θέα τον Αξιό ποταμό και τον κάμπο! Ο Κώστας καθαρόαιμος τύπος γεμάτος περιπέτεια και ιστορία παλαιοτέρα κάπου το 2001 είχε φτάσει μέχρι την Αθήνα με τα πόδια συντροφιά με το μουλάρι του ,όπου δεν το ανέβηκε ποτέ για να μην το επιβαρύνει, Κάνοντας έτσι μια εναλλακτική διαμαρτυρία στην τότε κυβέρνηση για κάποια έκταση που ζήτησε να του παραχωρηθεί προκειμένου να ασχοληθεί με τον φουτουρισμού!
Αφού ανανεώσαμε το ραντεβού μας και έπαιξε και η Στέλλα με ότι τετράποδο κυκλοφορούσε ελευθερο ,χεραιτησαμε τον Κώστα και φυγαμε, προς το χωριό Πηγή.
Η πεσμένη γέφυρα που μας οδηγούσε προς τα μεταλλεία του Ζορμπά, ήταν σχεδόν έτοιμη και το σηματάκι του μονοπατιού επάνω της .Σε 200 μέτρα έκανα αριστερά σε εγκαταλελειμμένο δρόμο. θερμοκρασία γύρω στους 30 βαθμούς αλλά η φύση ευωδιαστή καταπράσινη και τα νερά διπλά μου να τρέχουν σχεδόν παντού. Από εδώ κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο οι Γάλλοι είχαν στήσει ένα μίνι δίκτυο διανομής υλικών πολέμου ,την περίφημη γραμμή De cοvile. Πήρε την ονομασία της από τον γάλλο στρατηγό Παύλο Ντε κοβιλ.
Με είχε προετοιμάσει ο Κώστας φεύγοντας ότι το μονοπάτι έχει πέσει από κατολίσθηση και έργα στην κύτη του. Βεβαία δεν γύρισα πίσω αλλά συνέχισα βάζοντας το ποδήλατο στην πλάτη. Η διαδρομή ήταν πολύ απαιτητική, δύσκολη θαλεγα καθώς το μονοπάτι χάνεται και η μοναδική σήμανση εκτός από μια ταμπέλα είναι ανύπαρκτη, Δεν υπάρχει κάτι άλλο για να βοηθήσει τον πεζοπόρο να βρει την πορεία του. Δεν έστριψα έγκαιρα και βγήκα στην κορυφή του φράγματος της λίμνης των Μεταλλείων.
Αφού συμβουλεύτηκα τον Μιχάλη στον ασύρματο συνέχισα για τους καταρράκτες του Σκρα σε χωμάτινη διαδρομή χωρίς σήμανση σε αρκετό και σημαντικό τμήμα του μονοπατιού. Μια μεγάλη φαγάνα έκλεινε τον δρόμο του μονοπατιού καθώς έκανε και εδώ έργα διαπλάτυνσης .Αφού τον χαιρέτησα τον ρώτησα αν είμαι στον σωστό δρόμο! Αφού έγνεψε καταφατικά συνέχισα με αρκετή κούραση στα πόδια και με ρυθμό αρκετά σταθερό και αργό καθώς είχα συμπληρώσει ήδη πάλι ένα εξάωρο. .
Φάνηκε η άσφαλτος και μαζί Μιχάλης με την Στέλλα όπου με ενημέρωσαν ότι έφτασα στο χωριό Σκρα. Κατέβηκα από τον Σωκράτη που μου δίνει πολύ δύναμη {όπου Σωκράτης μικρός γιος του φίλου μου Ηλία που δίνει τον δικό του αγώνα με την ζωή }ίσως φταίει και το χρώμα του ποδήλατου που μου δίνει ευχάριστη διάθεση και ψυχολογία .Κατηφορίζοντας προς τους καταρράκτες αντικρίσαμε την ολοκαίνουργια άσφαλτο όπου δεν ήταν και λίγοι αυτοί που βρισκόταν κάτω για το μπάνιο τους.
Θα διανυκτερεύσουμε εδώ σήμερα το σημείο είναι μοναδικό αλλά το νερό παγωμένο.
Σήμερα είμαστε με τα αντίσκηνα μας σε κατάσταση κατασκήνωσης .



Παντελής Τζερτζεβελης
Ε4